กลางดึกของคืนที่เทียนอี้ดำดิ่งสู่ฝันร้าย บนใบหน้าคมคายมีเม็ดเหงื่อผุดพราย ริมฝีปากพึมพำเรียกหาแม่ จนเรียวคิ้วเข้มงุ้มงอเข้าหากันแน่น
เขาผ่อนปรนลมหายใจหนักจนแผงอกกระเพื่อม ส่งเสียงครางครือในลำคอ จนพิมรักที่นอนอยู่เริ่มรู้สึกตัว
“แม่..”
ดวงตาคู่สวยปรือปรอยขึ้นมอง ลูกชายที่นอนคั่นกลางทั้งคู่ยังคงหลับสนิท แต่เสียงสั่นเครือที่ดังแว่วมาทำเธอรีบลุกทันที
“แม่.. อึก”
“คุณเทียน”
ร่างบางลุกพรวดลงจากเตียง เดินอ้อมไปฝั่งของเทียนอี้ที่อยู่ในอาการละเมอ เพ้อจนเอาแต่เรียกหาแม่ไม่หยุด
มือบางสอดประคองเข้าที่ใบหน้าคมคาย โน้มตัวเข้าไปใกล้แล้วกระซิบชิดริมใบหูเจ้าตัว
“คุณแค่ฝันร้าย.. ตื่นได้แล้วนะคะ” เธอพูดกรอกใบหูเหมือนวันวานที่เคยฉุดดึงเขาจากฝันร้าย
แล้วมันก็ได้ผลเมื่อเทียนอี้เริ่มสงบลง ก่อนจะลืมตาขึ้นมองอย่างเชื่องช้า ใบหน้าซีดเซียวมีหยาดน้ำตาเอ่อคลอระเรื่อ
“คุณโอเคมั้ย”
“พิมรัก..”
“หน้าซีดหมดแล้ว
