‘นายยังเชื่อใจผู้หญิงอย่างพิมรักได้อีกเหรอ’
ก่อนหน้านี้ที่เทียนอี้ดูอารมณ์ไม่ดี ไม่ใช่เป็นเพราะได้เจอรักแรกอย่างเพลงขวัญ แต่สิ่งที่ทำให้เขาหัวเสียจนบอกปัดว่าอารมณ์ไม่ดี คือการที่ซูหลินส่งภาพของพิมรักกับจินเต๋อมาให้
ทั้งคู่นั่งคุยกันอยู่ที่ร้านกาแฟโรงพยาบาล
สีหน้าเคร่งเครียดกับตกลงบางอย่างกันอยู่
เห็นเขาเป็นคนหัวร้อนง่ายแต่ก็ข่มใจได้ดี คิดว่าพิมรักคงแค่บังเอิญเจอกันแล้วพูดคุยตามมารยาท เหมือนคืนนั้นที่งานประมูลภาพการกุศล
แต่นี่มันอะไรกัน..
หอบเงินมาใช้หนี้เหรอ
“เธอหาเงินมาจากไหน” เทียนอี้เอ่ยเสียงเย็นเยียบ แววตาคู่คมวาวโรจน์คล้ายว่ามีเปลวเพลิงลุกโชติช่วงขึ้นมา
“คุณแค่รู้ว่าฉันหามาได้ก็พอค่ะ” พิมรักตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย ดูถือดีและเย่อหยิ่งเหมือนวันแรกที่เจอกัน
เพียงเท่านั้นความอดทนของมาเฟียหนุ่มก็หมดลง กระตุกยิ้มหยันแล้วมองเธอด้วยสายตาดูถูกกันก็ไม่ปราน
“ไปอ้าขาให้มันท่าไหน ถึงได
