“โธ่แม่…ต่อให้งานเสร็จแล้วก็เถอะ ตอนนี้ใครๆก็รู้ว่าผมกับมินตราเป็นแฟนกัน” กันย์กล่าวพลางกดโทรศัพท์หามินตรา ทว่าเธอปิดเครื่อง และมันยิ่งทำให้สีหน้าของกันย์เป็นกังวลมากขึ้น
“หรอ…แต่แม่ไม่ยักกะรู้ว่า” มารตียักไหล่ เป็นตายก็ไม่ยอมรับว่ามินตราเป็นแฟนกับลูกชาย
“ผมจะไปตามมิน”
“กันย์…จะอะไรกันนักกันหนานะลูก กับอีแค่ผู้หญิงคนเดียว” คนเป็นแม่รีบปราม
“มินไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆนะครับคุณแม่” ลูกชายเถียง ขณะที่นิ้วยังกดมือถือซ้ำๆ พยายามโทรไปสู่ปลายสายที่มีเพียงสัญญาณตอบกลับมาว่าปิดเครื่อง
“แต่แม่ก็ไม่เห็นว่าผู้หญิงคนนี้จะพิเศษตรงไหน จะว่าไปก็ไม่มีอะไรคู่ควรกับลูกของแม่เลยแม้แต่น้อย”
มารตีส่ายหน้า อดไม่ได้ที่จะระบายความรู้สึกออกมาตรงๆ นึกในใจว่าหากถึงกับปิดโทรศัพท์ แสดงว่ามินตราคงโกรธมาก หลังจากที่โดนเธอตำหนิด้วยถ้อยคำดูแคลนเสียๆหายๆ
แสงแดดตอนเย็นทอประกายอาบผืนน้ำ ละลอกสีขาวพลิกพลิ้วไปตามจังหว
