“แบบนั้นดีกว่าครับลุง”
“ว่าแต่คุณหนู เอ๊ย! คุณธันวามีธุระอะไรด่วนหรือเปล่า ถึงได้โทรหาลุง” ลุงชุ่มถาม
สาเหตุที่ธันวาไม่ค่อยได้ติดต่อกับผู้คนของรีสอร์ตมากนัก ด้วยตระหนักดีว่าไม่อยากให้คนเหล่านั้นต้องมาเดือดร้อนเพราะติดต่อกับเขา เนื่องจากกันย์และมารตีประกาศเอาไว้ชัดว่าใครก็ตามที่ยังติดต่อกับคนของเกาะรังนก จะถูกไล่ออกจากรีสอร์ตในทันทีหากจับได้
“ผมมีเรื่องให้ลุงช่วยหน่อย”
“ว่ามาเลยครับ” ลุงชุ่มตอบด้วยน้ำเสียงอันเต็มไปด้วยความกระตือรือล้น
“ผมอยากรู้จักผู้หญิงคนนั้น”
“คนไหน…” ลุงชุ่มขมวดคิ้ว
“มินตรา”
“อะไรนะครับ” ลุงชุ่มตกใจ รีบถามต่อด้วยความสงสัย
“แต่คุณธันวายังไม่เคยเห็นเธอเลยไม่ใช่หรือครับ”
“ผมเคยเจอเธอแล้ว…วันที่ผมไปคุยกับคุณพ่อเรื่องเกาะรังนก” ธันวาบอก เขายังจำได้ไม่เคยลืม ตอนนั้นมินตราเดินมาชนเขาเข้าอย่างจัง เพราะมัวแต่เพลินชมความงามของรีสอร์ตจนไม่ทันระมัดระวัง หากวันนั้นเขาไ
