ช่วงเวลาที่ชัยหายไปจากเกาะ ลำเพานึกเป็นห่วงและคิดถึงชัย แต่ก็ยังน้อยกว่าความรู้สึกที่ชัยคิดถึงลำเพา ความจำเป็นทำให้ชัยต้องหนีไปหลบซ่อนอยู่ที่เกาะรังนกของนายหัวธันวา ทว่าชัยก็แอบนับวันเวลาว่าสักวันเขาต้องกลับไปเจอลำเพาให้ได้ เพียงแต่รอโอกาสเหมาะ รอให้เรื่องซาลงสักพัก
เมื่อนายสมภพพร้อมด้วยลุงสอน พากันมาถึงเรือนพักซึ่งเตรียมเอาไว้สำหรับนายสมภพ
“ให้ลำเพามาเริ่มงานพรุ่งนี้เลย”
สมภพเอ่ยออกมาหนักแน่นอย่างคนใจร้อน ความรู้สึกเหนื่อยล้าจากการเดินทางไกล หายไปในฉับพลัน เมื่อได้ฟังประโยคที่ทำให้ใบหน้าเคร่งขรึมเปลี่ยนเป็นยิ้มรื่น ชื่นใจ ขึ้นมาในพริบตา
ลุงสอนได้แต่พยักหน้าหงึกๆ ซ่อนความเจ็บลึกๆเอาไว้ในใจ
กลางดึกของคืนนั้น ขณะที่เสี้ยวเดือนข้างขึ้น แลเห็นเป็นรูปเคียวกำลังจะลับทิวไม้ ใต้ต้นตะบูนที่แตกกิ่งก้านอยู่หน้าเร
