สมภพยิ้มๆ จับความประหม่าในน้ำเสียงของเธอได้ ก่อนจะตอบออกมาเบาๆ แววตากรุ้มกริ่ม
“มี…”
เวลาในขณะนั้นยังเช้าอยู่มาก ฝนเริ่มเทลงมาเหมือนฟ้ารั่ว สมภพรีบเดินออกมาล็อคประตูห้องทำงาน
ลำเพามองตามด้วยความรู้สึกตกใจ สมภพรีบให้เหตุผลว่าที่ปิดประตูเพราะหนวกหูเสียงฝนจากภายนอก
อันที่จริง เขายังไม่มีงานด่วนอะไรจะใช้สอย จึงไหว้วานให้ลำเพาช่วยชงกาแฟให้ จากนั้นก็ขอให้หญิงสาวช่วยบีบนวดบ่าไหล่ไปพลางๆ อยู่ๆก็เกิดอาการเมื่อขบขึ้นมาทันที เมื่อเห็นเรือนร่างอวบอัดรัดรึงของหญิงสาวร่วมห้อง
แม้ลำเพาจะรู้สึกรันทดกับงานในวันแรกที่เขามอบหมายให้เธอทำ ทว่าจากการที่ได้ทำใจมาบ้างกับสิ่งเหล่านี้ เธอจึงไม่รู้สึกกระอักกระอ่วนใจนัก แม้ในขณะที่เธอกำลังบีบนวดอยู่นั้น จะแอบเห็นสมภพทำท่าสูดกำซาบกลิ่นสาบสาวจากเรือนกายของเธอ
บางครั้งมือซุกซนของเขา ก็วุ่นวายกับร่างกายบางส่วนของเธอ เขาแสดงอาการของชายผู้มักมากในกามารมย์ออกมาอย่
