เช้ามืดของวันรุ่งขึ้น ขณะที่แสงสีทองของดวงตะวันเริ่มเรืองรำไร ถักทอประกายเหนือตีนฟ้าเบื้องทิศตะวันออก เสียงไก่ป่าโก่งคอขัน แว่วกังวานขานรับกันมาเป็นทอดๆ บ้างก็ขยับปีกพรึ่บพรั่บ บินขึ้นบนหลังคาเพิงพักคนงานใกล้ๆกับเรือนพักของนายหัวโดยไม่หวาดกลัวผู้คน ปลุกให้คนที่นอนอยู่ในเรือนหลังนั้นต้องลืมตาตื่นขึ้นแต่เช้าตรู่
จากเหตุการณ์ปะทะกันเมื่อกลางดึกของคืนที่ผ่านมา ทำให้นายหัวต้องรีบรุดไปที่บ้านพักคนงานแต่เช้าตรู่ ด้วยต้องการสอบถามถึงที่ไปที่มาของชายปริศนาผู้หนีการไล่ล่าหัวซุกหัวซุนมาถึงเกาะรังนกของตน
“ทางนี้ครับนาย” เท่งกุลีกุจอ ท่าทางเหมือนกำลังรออยู่ เมื่อร่างสูงสง่าของนายหัวปรากฏขึ้นที่หน้าเพิงพักคนงาน รีบผายมือไปยังห้องซึ่งให้เป็นสถานที่ควบคุมตัวชายผู้นั้นเอาไว้ แลเห็นคนงานชายอีกคนคอยดูลาดเลาอยู่ไม่ไกลจากบริเวณนั้น
นายหัวก้าวยาวๆตามหลังเท่งมาติดๆ
ประตูห้องถูกผลักเข้าไปเบา
