ก็หาความเจริญหูเจริญตาไม่ได้ มิหนำซ้ำ เธอยังได้ข่าวบ่อยๆว่าพวกสัมปทานรังนกบนเกาะซึ่งอยู่ห่างออกไป มักจะมีความขัดแย้งกับชาวบ้านที่ออกเรือประมงหาเลี้ยงชีพอยู่แถบนั้น ถึงขั้นเป็นข่าวยิงกันตายให้เห็นบนหน้าหนังสือพิมพ์บ่อยๆ
ดีเหมือนกัน มารตีคิดในใจ เห็นคล้อยกับสามีขึ้นมาในทันใด เธอควรสนับสนุนให้ธันวาไปอยู่เกาะรังนก ดีกว่าต้องมาอยู่เป็นเสี้ยนหนามตำตา ต้องเห็นหน้ากันทุกวันที่รีสอร์ตแห่งนี้
แม้จะตัดใจจากเกาะรังนกที่สามียกให้กับลูกชายซึ่งเกิดกับภรรยาเก่า ทว่าความโลภโมโทสันที่เกาะกุมใจผู้หญิงหน้าตาสะสวยคนนี้มานาน ก็ทำให้ประโยคหนึ่ง หลุดออกมาจากปากของมารตีอย่างนึกเสียดาย
“แต่มาลองคิดดูอีกที…ก็น่าเสียดายเกาะรังนกอยู่เหมือนกันนะคะคุณ”
ได้ยินที่ภรรยาพูด เรืองฤทธิ์ยกไปขึ้นสูบ พ่นควันสีขาวจาง กำจายไปในเวิ้งอากาศ จากนั้นจึงกล่าวออกมาอีกครั้ง
“จะไปเสียดายทำไม เกาะเล็กๆแบบนั้น นับวันยิ่งจะกลายเป็นเกาะ
