ถ้าแม่ร่าน แม่ขอโทษ
ตอน เผชิญหน้าคุณยาย
หลังจากที่เที่ยวทะเลจนเต็มอิ่มแล้ววารินก็พารดากลับมาที่บ้านของเค้า
ตรงหน้ามีกระจกแผ่นใหญ่ ขอบของมันทำด้วยไม้แกะสลักสวยงาม เป็นลวดลายดอกไม้และทาสีน้ำมันไว้ ช่างสวยเหมือนกระจกวิเศษ
"นั่งนิ่งๆครับ" วารินสั่งคุณแม่นั่งบนเก้าอี้ เค้ายืนข้างๆและกำลังแต่งหน้าให้เธอ
นี่เค้าทำเป็นทุกอย่างเลยเหรอ เล่นดนตรี วาดรูป ทำธุรกิจยังไม่พอ แต่งหน้าได้อีก!
คุณแม่ครวญคิดในใจ
"ผมว่างมากน่ะ ตอนเด็กๆไม่มีอะไรให้ทำเลย" หนุ่มน้อยเอ่ยลอยๆเหมือนได้ยินความคิดรดา
เค้าคุกเข่าลงตรงหน้าแล้วยืดตัว มือจับแปรงปัดแป้งถูไปบนแก้มนุ่ม สายตากราดมองใบหน้าสวยอิ่มไปมา
รดาทั้งอายทั้งใจสั่นแรง แววตาของเค้าดั่งไฟแผดเผา พาให้ใบหน้าร้อนฉ่า เลือดสาวฉีดพล่านจนร้อนรุ่ม
แอบชายตามองหน้าหล่อๆ วารินดูตั้งใจมาก เค้าทาแป้ง ทาลิปสติกและเขียนคิ้วให้รดาอยู่นานสองนาน พอแต่งหน้าเสร็จก็จับแต่งตัวด้วยช
