ถ้าแม่ร่าน แม่ขอโทษ
ตอน นอนไหนก็ไม่รอด
หยดน้ำร่วงกราวลงมาจากฝักบัวสีทอง
ไออุ่นของน้ำลอยฟุ้งเป็นควันขาว บ้างเกาะแผ่นกระจกใสจนเป็นฝ้า
เรือนร่างขาวโพลนถูกโอบรัดด้วยร่างสูงยาวจากด้านหลัง
ใบหน้าหล่อหวานก้มลงมาซุกซอกคอ สองมือฟอกสบู่ลูบเต้าไปมา
"คืนนี้ผมคงคิดถึงคุณแย่" วารินกระซิบหูรดา ขณะเดียวกันก็ฟอกสบู่ให้เธอไปด้วย
อืมม! คุณแม่อ้าปากร้องคราง มือกับสบู่ลื่นๆรูดผ่านหัวนมจนเสียวสยิว เธอเอนหลังพิงอกหนุ่มน้อยไว้แล้วปล่อยให้เค้าโอบกอดลูบคลำ
"แค่คืนเดียวเองนี่นะ ถ้าไม่ไปนอนกับท่านก็กลัวโดนดุ ยายเธอน่ากลัวจริงๆนะวาริน" รดาบ่น
"หิ! ๆ ท่านใจดีจะตาย" หนุ่มน้อยหัวเราะแล้วคุกเข่าลงด้านหลัง ใช้สองมือป้ายสบู่เหลวลงบนแก้มก้นสองข้าง จากนั้นถูไถไปมาจนฟองฟู
อื้ม! อร๊า! รดาเสียวชนิดที่ยืนขาสั่น ยิ่งวารินรูดมือผ่าร่องแก้มก้นยิ่งเสียวจนต้องเขย่งเท้าหนี
เค้าจะลูบจะล้างเราไปถึงไหนกันนะ! คุณแม่คิดในใจ กางส
