อัยย์ญาดาปากสั่นระริกเมื่อเห็นเพชรกล้า เขาเดินเข้ามาหาและเอ่ยว่า
“อัยย์...พี่ดีใจมากที่อัยย์ยังไม่ไปไหน”
“พี่เบนคะ...แต่ว่า...นะ...นี่มันอะไรกันคะ”
หญิงสาวพูดไม่ออก เธอทั้งตกใจและไม่เข้าใจ ความกังวลฉายชัดในดวงตาขณะจ้องมองชาครินทร์ที่กำลังอุ้มอรินลดา ใบหน้าสวยซีดจัด ตัวเธอสั่นจนเพชรกล้าเองก็ยังสังเกตเห็นเขาจึงรีบบอกว่า
“อัยย์...ใจเย็นก่อนแล้วฟังพี่..พี่เป็นคนพาโอมมาที่นี่”
“แต่พี่เบนสัญญากับอัยย์แล้วนะคะว่า...”
“โอเค...พี่สัญญากับอัยย์แล้วว่าจะไม่บอกใคร แต่...อัยย์ดูนั่นซี น้องเอ๋ยมีความสุขมากแค่ไหนเวลาอยู่กับพ่อ ใจเย็นนะน้องสาวของพี่ โอมมาที่นี่ก็เพราะ...”
“เพราะอะไรคะพี่เบน...พี่โอมมาที่นี่เพราะอะไร?”
“เพราะโอมมันอยากเจออัยย์...อยากเห็นหน้าอัยย์กับลูก”
อัยย์ญาดาไม่ทันเอ่ยอะไรออกมาอรินลดาซึ่งผละจากชาครินทร์ก็วิ่งเข้ามาเพื่อนสนิทของเขา
“อาเบนขา...สวัสดีค่ะอาเบน”
“ค่ะน้องเอ๋ย” เพช
