บ้านบนเนินเขา ศาลาริมน้ำ...จังหวัดกาญจนบุรี
“แม่จ๋า...”
เสียงเล็กเจื้อยแจ้วของอรินลดาที่ดังขึ้นทำให้อัยย์ญาดาหันกลับไปมอง เด็กหญิงในเสื้อยืดและกางเกงยีนส์ลายการ์ตูนถือลูกแก้วถุงเล็กวิ่งเข้าไปหามารดาขณะนั่งอยู่ที่ศาลาไม้สักเก่าแก่ริมแม่น้ำไหลเอื่อย ตะวันยอแสงลงทุกขณะยามบ่ายคล้อย หญิงสาวยิ้มให้ร่างน้อยที่วิ่งเข้ามากอดเอวไว้แน่น
“แม่จ๋า...เรากำลังรออาเบน...ใช่ไหมคะ?”
“ใช่ค่ะ...เรากำลังรอให้อาเบนมารับ”
เด็กหญิงทำหน้ามุ่ย “เราจาไปหนายกันอีกคะแม่จ๋า”
“เราจะไปอยู่บ้านหลังใหม่ค่ะ”
อรินลดาเกาหัว “บ้านหลังใหม่...อีกแล้วคะแม่จ๋า...แต่ว่า...”
“เราจะไปอยู่บ้านหลังใหม่กัน เดี๋ยวอาเบนจะพาเราไปส่งนะคะ”
“แต่น้องเอ๋ยไม่อยากไปนิคะ”
“ทำไมล่ะคะ?”
“น้องเอ๋ยชอบที่นี่ น้องเอ๋ยชอบบ้านหลังนี้คะแม่จ๋า”
หนูน้อยหันกลับไปชี้มือชี้ไม้ไปยังบ้านไม้สักเก่าแก่ทรงไทยหลังใหญ่ตั้งตระหง่านบนเนินเขา บ้านฉาบสีน้ำตา
