เ (ฉ) พาะช่างขังรัก MDL STORY (SS2)
[บทส่งท้าย]
“ฮึก...ฮือ...พี่รันพะแนงเจ็บ อ๊า! อื้อ...พี่รัน” ฉันทั้งร้องทั้งครางสลับกันจนไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไหนก่อน น้ำตาที่รินไหลหยดลงบนเนินอกแดงเถือกถูกเขาปาดลิ้นเลียครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่เขาจะช้อนสายตาขึ้นมามองหน้าฉันนิ่ง แววตาของเขาตอนนี้มันดุมากจริง ๆ
“พะแนงเจ็บจริง ๆ นะ ฮึก! พี่ทำแบบนี้พี่ไม่รักพะแนงแล้วเหรอ ฮือ...พี่รัน พี่ไม่รักพะแนงแล้วเหรอคะ! ฮือ...” ฉันได้แต่ร้องถามหาคำตอบจากเขา สะอื้นไห้จนตัวโยน นั่นทำให้พี่ภารัณรั้งร่างฉันเข้าไปกอดไว้
“ถ้าแค่นี้เจ็บ...บอกเลยว่าพี่เจ็บกว่า” เขาพึมพำตอบฉัน ทำให้ฉันได้แต่สวมกอดเขาไว้แน่น ซุกหน้าลงกับอกเขาร้องไห้ออกมาไม่หยุด
“พะแนงขอโทษ ฮึก...ฮือ!” ฉันได้แต่บอกขอโทษเขา แล้วร้องไห้ออกมาอยู่พักใหญ่สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าตัวเองตื่นขึ้นมาในห้องของพี่ภารัณได้ยังไง
ความรู้สึกระบมเจ็บที่ปากและหน้าอกที่ถูกเข
