ตอนที่ 22
กลิ่นไวน์บนเรือ
“พี่ห่วงแป้งมาก ...ไม่อยากให้อยู่ห่าง”
คำบอกที่หนักแน่นของเขา ทำให้ศรัญญารู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วร่าง แต่ตากลมโตของเธอยังคงจ้องตาคู่สีมรกตของเขานิ่ง เหมือนกำลังต้องมนต์สะกดจากปีศาจน้ำแข็ง
“ดื่มหมดแล้วนี่ ดีขึ้นมั้ยครับ”
“ค่ะดีขึ้นแล้ว ขอบคุณคุณเรชมากค่ะ”
หญิงสาวหลบตาจากสายตาคมเข้มของเขา หันไปมองรอบข้างเห็นว่าพระอาทิตย์เริ่มตกกระทบผิวน้ำด้วยตาแวววับ
“สวยจัง”
คำอุทานของลูกกวางน้อย ทำให้อัครเรชอดอมยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างเสียไม่ได้
“เดี๋ยวอีกสักพัก จะสวยกว่านี้อีกครับ”
“แป้งอยากโทรบอกที่บ้าน”
ศรัญญาควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายที่อยู่ใกล้ตัวและพยายามจะโทรออก แต่เหมือนว่าจะไม่มีสัญญานทำให้เธอยิ่งหน้าเสีย เพราะเกรงว่าที่บ้านจะเป็นห่วง
“ตรงนี้อาจไม่มีสัญญาน แต่พี่โทรบอกบ้านแป้งแล้วครับไม่ต้องห่วง” เขาบอกเบาๆ ดึงมือเธอให้ลุกขึ้นเพื่อพาออกมาด้านนอก
หญิงสาวจำต้องล
