ตอนที่ 46
อย่าแตะต้องเธอ
กลิ่นอับๆโชยเข้ามาแตะจมูกอย่างต่อเนื่อง ทำให้ดวงตาคู่สวยที่ปิดสนิทของศรัญญา จำต้องกระพริบถี่ติดกับหลายครั้ง ก่อนจะค่อยๆลืมตามขึ้นช้าๆ พบว่าตัวเองถูกมัดมือมัดเท้าและนอนอยู่บนโซฟาในมุมห้องแหงหนึ่ง
สติสัมปะชัญญะที่ค่อนๆคืนกลับมาเมื่อระลึกว่าเธอขึ้นมานั่งในรถอาวัฒนา เพื่อจะไปเยี่ยมอาหญิงและรถก็ติดมาก กลิ่นแอร์ในรถชวนเวียนหัวทำให้เธอเริ่มผะอืดผะอมและค่อยๆหลับไป
“คุณพิมหาเด็กจากที่ไหนมาเหรอ ดูดีกว่าที่คิดนะ”
ชายร่างท้วมคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง และมีชายสองสามคนเดินตามมาด้วย ศรัญญาเบิกตาโพลงอย่างตื่นตระหนกพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากเชือกที่มัดแขนขาไว้
“อย่าสนใจเลยค่ะเสี่ย บอกได้เพียงว่านี่ของดีที่พิมคิดในราคาไม่แพง แต่เรื่องความพยศนั้น อาจมีนิดหน่อย เสี่ยคงต้องจัดการเอง”
เสียงแหลมใสบอกไล่หลังมา และศรัญญาก็จำได้ว่านี่คือเสียงของ พิมมาดา ลูกพี่ลูกน้องของอัครเรช
หมายควา
