ตอนที่ 47
ขอรางวัลหน่อยครับ
คงเป็นเพราะความอ่อนเพลียจากหลายเหตุการณ์ทำให้ศรัญญา หลับไหลไม่ได้สติตั้งแต่ซุกหน้าอยู่อกอบอุ่นของเขาและกลิ่นหอมอ่อนที่เธอคุ้นเคยนั้นก็ทำให้เธอเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างยาวนานจนมารู้สติในเช้าวันต่อมาพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องนอนของบ้านสิริวัฒนา เสื้อผ้าของเธอถูกเปลี่ยนเป็นชุดนอนเบาบาง
อัครเรช ยังคงนอนเกาะเกี่ยวร่างเธอไว้หลวมๆ ตาเขายังคงหลับพริ้มเหมือนอยู่ภวังค์ลึก ไหล่หนานั้นยังคงมีผ้าพันแผลปิดรอยกระสุนจากวันนั้นไว้
นิ้วเรียวของศรัญญาไล้ยังแผงขนตาเรียงสวยนั้น อย่างเพลิดเพลิน และจ้องมองหน้าหล่อเหลาที่หลับใหลอยู่ตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณา
“จะลักหลับพี่เหรอครับ”
เปลือกตาหนาของเขากระพริบถึ่ และหญิงสาวก็เริ่มรู้ตัวว่าเธอได้ไล้มือยังแผงอกกำยำแข็งเครียดของเขาไปยังแผ่นหน้าท้องส่วนล่างอย่างเพลิดเพลิน
“อะ..คือ แป้งแค่..”
“แค่อะไรครับ”
มือหนาคว้าข้อมือเธอไว้แน่นไม่ให้ขยับอ
