Chapter 20
จุดเริ่มต้น…
รุ่งเช้า...
“เชื่องเหมือนเจ้าวอดก้าเลยว่ะ” รันเวย์เอามือสากบีบจมูกเชิดรั้นของคนตัวเล็กที่นอนหลับตาพริ้มในอ้อมกอดของเขาราวกับแมวน้อยแสนเชื่อง แต่อย่าให้เธอได้ลืมตาขึ้นมาเชียว แมวน้อยแสนเชื่องของเขาในตอนนี้จะกลายเป็นแมวป่าที่พร้อมจะแผลงฤทธิ์ใส่เขาได้ตลอดเวลา จนเขาอยากจะจับเธอฟาดก้นวันละหลายๆ รอบ
“อื้อ~ อย่ากวน” แพรดาวปัดป่ายมือสากออกจากใบหน้าของเธอด้วยความรำคาญใจ ทั้งที่วันนี้เป็นวันหยุดของเธอแท้ๆ แต่เขากลับก่อกวนเธอตั้งแต่เช้า
“ตื่นได้แล้ว ยัยเด็กดื้อ จุ๊บ!” ปากหยักก้มจุมพิตที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบา แล้วเอามือตบก้นของหญิงสาวเบาๆ
“งื้อ~ เฮียนั่นแหละ กลับห้องตัวเองไปได้แล้ว หนูจะนอน” แพรดาวบ่นพึมพำทั้งที่ยังหลับตา แล้วผละตัวออกนอนหงายราวกับกำลังมีความสุขในการนอน
กึด!
ปึก!
“อ๊ะ!” ดวงตากลมโตเบิกตาโพลงขึ้น เธอจิกขาลงบนที่นอนนุ่มด้วยอาการสั่นเกร็ง เมื่อจู่ๆ ร่างแก
