Chapter 23
คิดไปเองว่ารัก...
“ถ้ายังไม่เลิก หนูก็คงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้หรอกค่ะ ไหนเฮียบอกว่าจะรอหนูอยู่ใต้คณะไง? แล้วเฮียมาทำอะไรอยู่ตรงนี้” แพรดาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“เฮียออกมาสูบบุหรี่น่ะ” ปากหยักเอ่ยตอบ
“...” แพรดาวเม้มริมฝีปากสั่นระริกเข้าหากัน แล้วพยักหน้ากับคำตอบของเขา ดวงตากลมโตมองเขาด้วยแววตาเจ็บปวด เมื่อมีแขนเรียวเล็กของหญิงสาวอีกคนโอบกอดเขาไว้แน่นและร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด ภายในใจของแพรดาวตอนนี้ เธอมีแต่คำถามในหัวอยู่เต็มไปหมด
‘เธอต้องทนเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้อีกกี่คน’
‘ต้องทนเห็นเขามีผู้หญิงเข้าทักเข้ากอดแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่’
“ฮึก! ฮือ~ หนูไม่ไหวแล้วพี่เวย์” ทิชาเอ่ยคร่ำครวญและร้องไห้ไม่หยุด ตอนนี้เธอไม่ได้สนใจหญิงสาวอีกคนที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่เลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้ใจของเธอบอบช้ำจนไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว นอกจากร้องไห้ออกมาเพื่อระบายความเจ็บปวดที
