ตึก! ตึก! ตึก!
สองเท้าหนาก้าวเดินเข้ามาภายในคฤหาสน์หลังใหญ่เงียบสนิท สายตากริบกวาดมองรอบๆ กระทั่ง สะดุดกับร่างบางระหงนั่งเอนตัวพิงพนักโซฟาหลับตาพริ้ม
"นายกลับมาแล้วหรอครับ"
"อืม...ทำไมเฌอเอมมานั่งหลับตรงนี้" เคเบิ้ลเอ่ยถามสายตาคมมองร่างบางไม่ละไปไหน
"เธอรอนายตรงนั้นทั้งวันครับ ไม่อยู่ก็ตอนไปทานมื้อเที่ยง แล้วก็ไปอาบน้ำเท่านั้นครับ"
"มื้อเที่ยง แล้วตอนเย็นมึงไม่ได้ทำอาหารให้เมียกูรึไง" เคเบิ้ลเอ่ยเสียงเข้ม ตวัดสายมองอองลีอย่างต้องการคำตอบ
"ทะทำครับ แต่คุณเฌอเอมไม่ยอมทาน บอกว่าจะรอนายครับ ผมเลยไม่กล้าขัด"
ได้ยินอย่างนั้น เคเบิ้ลเบนสายตามองนาฬิกาข้อมือบอกเวลาตีหนึ่งเศษ พ่นลมหายใจหนักๆ ก่อนจะยกมือโบกให้อองลีออกไป
ท่อนแขนแกร่งช้อนอุ้มร่างบางไว้แนบอก สาวเท้าหนาก้าวเดินขึ้นบันได เพื่อพาคนรักไปนอนบนเตียงภายในห้องนอนกว้าง
.
.
.
"เฮีย!กลับมาตั้งแต่ตอนไหนคะ ทำไมไม่เรียกเอมล่ะ แล้วเป็นอะไร
