วันนี้ฉันต้องไปสอบที่มหาลัย เฮียเซฮายนัดอาจารย์ไว้ ในใจแอบเสียดายเงินอยู่เหมือนกัน เมื่อรู้ว่าเฮียให้เงินทุนก้อนใหญ่แลกกับการให้ฉันเข้าสอบล่าช้า
กริ๊งง! กริ๊งง!
เสียงโทรศัพท์ราคาแพงรุ่นใหม่ล่าสุดของนับพลอยดังขึ้นจากกระเป๋าสะพายข้าง มือเล็กเลื่อนหยิบขึ้นมามอง เกิดความลังเลขึ้น เมื่อเห็นเบอร์ของน้ำหนึ่งเด่นหราบนหน้าจอสัมผัส กระทั่งสายนั้นตัดไป และโทรเข้ามาใหม่อีกครั้ง
แต่คราวนี้นับพลอยเลือกที่จะรับสาย อยากคุยเคลียร์จบสถานะเพื่อนไว้แต่เพียงเท่านี้ หากไม่มีความหวังดีให้กันก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเพื่อนกันอีกต่อไป
“ฮัลโหล”
[พะพลอย ชะช่วย..ด้วย] เสียงแหลมติดขัดเอ่ยเข้ามาในสาย คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นฟังประโยคนั้นไม่ชัดเจน
“ว่าไงนะน้ำหนึ่ง ฉันได้ยินไม่ถนัด” มือบางขยับโทรศัพท์แนบชิดใบหูมากขึ้นเพื่อจะได้ฟังปลายสายอีกครั้งหนึ่ง
[ชะช่วย ฉะฉันด้วย ฉะฉันถูก วาง ยา] แม้น้ำเสียงที่ดังเข้ามาในสายจะยังตะกุก
