บทที่ 21 อดีตคนรักกับความกังวล
ภายในห้องพักของหลงอวี่และเหยียนหลี ความเงียบงันปกคลุมบรรยากาศ ทั้งสองนั่งอยู่ในห้องที่มีแสงจันทร์สาดส่องเข้ามา
เบา ๆ หลงอวี่มองเหยียนหลีที่นั่งก้มหน้าเงียบ ไม่พูดไม่จาแม้แต่คำเดียว ใบหน้าของนางยังซีดเซียวจากการบาดเจ็บ และแววตาของนางดูราวกับกำลังจมอยู่ในความสิ้นหวัง
หลงอวี่รู้ดีว่า การพ่ายแพ้ในวันนี้เป็นสิ่งที่นางยอมรับไม่ได้
“เจ้ารอมาตั้งร้อยปีเพื่อโอกาสนี้… แต่เจ้ากลับต้องรออีกครั้ง”
หลงอวี่พูดขึ้นอย่างแผ่วเบา พลางถอนหายใจยาวพลางขยับตัวเข้ามาใกล้ร่างบางระหง ก่อนจะใช้มือหนาหยิบยาวิญญาณจากกล่องขึ้นมา จากนั้นยื่นให้นาง
“ดื่มยานี่เสียเถิดมันจะช่วยฟื้นฟูพลังของเจ้า”
นัยน์ตาสีนิลมองยาในมือหลงอวี่ ก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ เรียวปากสีหวานพูดด้วยเสียงแผ่วเบา
“อย่าเสียแรงเปล่าเลยหลงอวี่ยาพลังวิญญาณของเจ้าเหลือไม่มาก เจ้ายังต้องเดินทางไปบนสวรรค์… เก็บไว้เถิด บนสวร
