บทที่ 16 ลอบทำร้าย
หนึ่งเดือนผ่านไปหลังจากหลงอวี่ออกเดินทาง สำนักเทียนหลงดูเงียบสงบจากภายนอก แต่กลับเต็มไปด้วยความเคลื่อนไหวที่ซ่อนเร้น เยว่ฉีใช้เวลาทั้งกลางวันและกลางคืนฝึกฝนวิชาต้องห้าม
ในห้องลับแห่งหนึ่ง เยว่ฉีนั่งขัดสมาธิท่ามกลางคัมภีร์เก่าแก่
แสงเทียนริบหรี่สะท้ อนใบหน้าของนางที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เสียงจากคัมภีร์ดังก้องอยู่ในหัว นางฝึกวิชามารจนเริ่มมีเส้นเลือดสีดำปูดขึ้นตามแขน แต่นางก็หาได้หวั่นไหว
“เพื่อให้ข้าเหนือกว่าทุกคน... เพื่อให้เหยียนหลีต้องชดใช้!”
นางพึมพำเสียงเบา ก่อนจะลุกขึ้นพร้อมรอยยิ้มเย้ยหยัน
เมื่อครบหนึ่งเดือน หลงอวี่เดินทางกลับมาถึงสำนักพร้อมสมุนไพรหายากที่อาจารย์มอบหมายให้ไปเก็บ เขาได้รับการต้อนรับจากศิษย์หลายคน รวมถึงเหยียนหลีที่รีบวิ่งเข้ามาหาเขาทันที
“เจ้ากลับมาแล้ว! เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”
เหยียนหลีถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน
หลงอวี่หัวเราะเบา ๆ
“ข้าไม่เ
