บทที่ 31 ทวงคืน
ณ ลานกว้างของสวรรค์
ฟางเสียนหลีผลักประตูตำหนักเข้าไปอย่างไม่ลังเล เยว่ฉีที่อยู่ภายในหันมามองด้วยความตกใจ ก่อนจะเห็นใบหน้าของผู้มาเยือนเต็มตา สีหน้าของเยว่ฉีเปลี่ยนจากตกใจเป็นหวาดกลัวในทันที
“เจ้า…เจ้า!”
เยว่ฉีอุทานเสียงสั่น ขณะที่ฟางเสียนหลีไม่พูดพร่ำ นางสะบัดมืออย่างแรง ผลักเยว่ฉีให้ลอยออกไปยังลานกว้างต่อหน้าทุกสายตาบนสวรรค์
เยว่ฉีกระแทกพื้นด้วยแรงอันมหาศาล เสียงอุทานของเซียนโดยรอบดังขึ้นด้วยความตกใจ
“ฟางเสียนหลี!”
เยว่ฉีตะโกนเรียกชื่อด้วยความสิ้นหวัง
“เจ้ากลับมาได้อย่างไร!?”
ฟางเสียนหลียืดตัวตรง มองเยว่ฉีด้วยแววตาเย็นชา ร่างของนางเปล่งแสงเจิดจ้าจนทุกคนแทบไม่กล้ามองตรง ๆ
“กลับมา?”
ฟางเสียนหลีหัวเราะเย็นชา
“ข้ากลับมาเพราะเจ้าทำให้ข้าต้องกลับมา เจ้าทรยศต่อความเมตตาของข้า และขโมยทั้งใบหน้า ทั้งเกียรติยศ ทั้งความยุติธรรมของข้า เจ้าคิดว่าข้าจะยอมปล่อยให้มันจบลง
