“เมมฟิส...คุณจะทำอะไร ปล่อยนะคะ”
“หลังจากพาคุณไปพบคุณยายเราก็จะไปฝรั่งเศส...บางทีคุณอาจไม่ได้พบกับนีล เทอร์เนอร์อีกแล้วก็เป็นได้”
“ฉันแค่จะบอกนีลเพื่อที่เขาจะได้ไม่เป็นห่วง...ปล่อยค่ะ...ปล่อย”
ร่างเล็กพยายามขัดขืน แต่ยิ่งขืนตัวมากเท่าไหร่แขนแกร่งก็ยิ่งรัดรึงเธอแน่นขึ้นเท่านั้น อกนุ่มแนบอกกว้างอีกครั้ง นุชนาถไม่ชอบความรู้สึกตอนนี้ เธอรู้ตัวดีว่าอ่อนแอทุกครั้งที่อยู่ในอ้อมกอดของเมมฟิส ความเข้มแข็งของเธอกำลังถูกหลอมละลายจากลมหายใจผ่าวร้อนและความอบอุ่นจากตัวเขา ร่างสูงใหญ่ก้มหน้าลงมาหาและฝังจมูกโด่งลงบนแก้มนวล
“เป็นอะไรรีส...แค่ผมกอดก็ยังตัวสั่นขนาดนี้ คุณไม่ได้นึกถึงตอนที่เราอยู่ด้วยกันที่ฝรั่งเศสหรือไง หรือว่าลืมไปแล้วตอนผมกอดคุณ ตอนที่เราอยู่บนเตียงและตอนที่ผมกับคุณ...”
“หยุดนะคะ!” นุชนาถเสียงแข็ง “มันเป็นแค่ความใค
