“คุณเห็นที่ไหน”
“ข้างหลังนั่นน่ะค่ะ”
หญิงสาวมองกระจกข้างพลางชี้มือชี้ไม้ นีลมองตามและหันกลับมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความลังเล
“ใช่...บอดี้การ์ดของเมมฟิส เขาตามผมมา แต่ไม่ต้องกังวลนะ เขาแค่ตามมาเท่านั้น”
“เอ้อ...แล้วที่คุณไปพบเมมฟิส คุณเจอเขาไหมคะ เขาว่ายังไงบ้างเรื่องคุณยายของฉัน”
“เอ้อ...รีส...” เขาอึกอักและทำให้เธอสงสัย
“ทำไมคะนีล...เขาว่ายังไงคะ”
“ผมพบเมมฟิสและคุยกับเขาแล้ว...เขาบอกว่า...เขาอยากคุยกับคุณด้วยตัวเอง”
คำตอบของนีลทำให้คนฟังชะงัก นุชนาถกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอที่แห้งผากเหมือนทะเลทราย ใบหน้าของเธอซีดลงและมีน้ำรื้นบนดวงตาคู่งามตลอดเวลา ร่างเล็กคิดไปต่าง ๆ นานาว่าเมมฟิสอยากพบเธอเพราะยังเจ็บแค้นเรื่องที่เธอหนีมาหรือไม่ หรือเขามีแผนอะไรแอบแฝงอยู่ไม่อาจคาดเดาได้เลย
“รีส...ผมต้องขอโทษด้วยที่ทำไม่สำเร็จ ผมทำไม่ได้อย่างที่รับผากคุณไว้ว่าจะ...ถามเรื่องคุณยายอาเคมิ เขาไม่พูดอ
