ราชสีห์เสียรู้ให้เหยื่อจนได้สินะ
“พิณลดาออกมาเดี๋ยวนี้ คุณแกล้งจะทำเป็นอ้วกแล้วหนีใช่ไหม ห้องน้ำไม่มีทางออกนะคุณ”
เงียบกริบไม่มีเสียงตอบรับใดกลับมา จรณ์กัดฟันกรอด ทั้งข่มอารมณ์พลุ่งพล่านที่ทำปืนใหญ่ของเขาตั้งลำมาตั้งแต่เมื่อครู่ และอดกลั้นต่อความโมโหที่มีต่อพิณลดาในตอนนี้
“พิณออกมาเดี๋ยวนะ ไม่งั้นผมจะพังประตู”
“ถ้าอยากได้ชื่อว่าเป็นคนรวยนิสัยเฮงซวยก็พังเลยสิ เอะอะก็ใช้แต่กำลัง”
“ก็คุณเป็นอย่างงี้ไง เจ้าเล่ห์และยั่วเก่งจะไม่ให้อยากใช้กำลังได้ยังไง ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“ออกไปก็โดนปล้ำสิ ไม่เอาหรอก ฉันยอมนอนในนี้ดีกว่า และห้ามพังประตูเข้ามานะไม่งั้นฉันจะฟ้องลูก จะเป่าหูลูกให้เกลียดคุณ และจะฟ้องศาลให้ออกคำสั่งห้ามคุณเข้าใกล้ลูกด้วย”
“คุณนี่มัน... หึ่ย!” จรณ์กัดฟันจนปวดกรามพลางเขย่าลูกบิดห้องน้ำระบายอารมณ์
ร่างสูงยืนกอดอกผ่อนลมหายใจเข้าออกยาวลึกอย่างสงบจิตสงบใจนานหลายนาที เช่นเดียวกับคน
