ทันทีที่พิณลดาดับเครื่องยนต์ในโรงจอดรถ รถหรูที่ดูไม่เข้ากับหมู่บ้านแห่งนี้ก็แล่นมาจอดเทียบรั้ว ครู่ต่อมาเด็กหญิงฮันนี่ก็เปิดประตูลงมา
พิณลดาโล่งอกที่เขาทำตามสัญญาไม่พาลูกเถลไถล และที่สำคัญไม่พาลูกไปจากเธอ ก่อนหน้านี้พิณลดาคิดกังวลไปร้อยแปด กลัวจะถูกพรากลูกจากไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมเงินตรา แต่หากสู้กันทางกฎหมายถึงอย่างไรพิณลดาก็เชื่อว่าตนจะชนะ
ใจจริงเธออยากแล่นไปหาลูกตั้งแต่ที่เห็นข้อความพร้อมภาพถ่ายที่เขาส่งมา แต่พิณลดาทำเช่นนั้นไม่ได้ หากจะขอกลับก่อนเพราะมีธุระด่วนก็ต้องผ่านอาจารย์แพทย์ ซึ่งพิณลดาไม่อยากคุยกับวาที เขาต้องซักไซ้ไถ่ถามว่าธุระสำคัญนั้นคืออะไร อีกทั้งยังต้องหาแพทย์ประจำบ้านท่านอื่นมาแทนเวร
“หอบหิ้วอะไรกันมาเยอะแยะคะ” น้ำเสียงของพิณลดาไม่ได้แข็งขืน ในขณะเดียวกันก็ไม่ได้ดุดัน คนเป็นลูกที่หอบหิ้วข้าวของมาพะรุงพะรังต่างยิ้มแหยอย่างเกร็งๆ
“โทรศัพท์ ไอแพด เสื้อผ้า รองเท้า และของใช้
