21
จูบของเราในรอบหลายปี
จรณ์ผละจูบออก ไล้นิ้วหัวแม่มือร้อนกับกรอบหน้าของเธอแผ่วเบา ริมฝีปากของคุณหมอไม่ได้จืดชืดเหมือนการแต่งตัวของเธออย่างที่เขานึกปรามาส ตรงกันข้ามกลับนุ่มละมุนและหอมหวานจนแทบไม่อยากถอนริมฝีปาก แต่ที่ต้องผละเพราะตระหนักได้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่ปะทุขึ้นในอก จรณ์จึงต้องถอยห่างออกไป
เขาตั้งใจจะใช้จูบทดสอบความรู้สึก และผลลัพธ์ก็ดันได้พบกับสิ่งที่ชีวิตนี้ไม่อยากพบพาน
ความรักทำให้คนอ่อนแอ เขาเชื่อแบบนี้มาตลอด และไม่แน่ใจว่าจะพาตนเองออกมาจากความเชื่อนี้ได้ไหม
“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง” พิณลดาลุกขึ้นยืน สองมือกำแน่นข้างกระโปรง ไม่กล้าเหลียวมองเข้าไปในบ้านว่ามีใครเห็นหรือเปล่า อีกอย่างตรงม้านั่งนี้ก็ติดกับรั้วไม้ซีกที่ใครผ่านไปผ่านมาก็มองเห็นได้อย่างปรุโปร่ง
“ผมขอโทษ คุณจะตบผมก็ได้” ใบหน้าคมคร้ามแหงนขึ้นมองพร้อมหลับตาเตรียมรับแรงปะทะ
“ตบไปก็เจ็บมือเปล่าๆ ย้อนเวลาเอาจูบฉันคืนมา
