เช้าวันใหม่สดชื่นแจ่มใสมากจริงๆ สำหรับศยามล หญิงสาวรีบตื่นเช้ามาเดินเล่นที่ริมลำธาร เพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น แสงแดดสีเหลืองนวลสาดส่องลงมากระทบผิวกายให้ความอบอุ่น ผนวกกับเสียงของน้ำในลำธารไหลเบาๆ ไปตามกระแส ชวนให้บรรยากาศสดชื่น จนต้องสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มความสุข ลืมความทุกข์ไปได้บ้าง
แต่ในขณะเดียวกันก็อดที่จะคิดถึงอีกคนไม่ได้ ผ่านมาแล้วหนึ่งคืนที่ชีวิตเขาไม่มีเธอ ศยามลไม่รู้เลยว่าพยัคฆ์จะรู้สึกอย่างไร จะดีใจมากไหม จะนอนหลับสนิทหรือไม่
แต่สำหรับเธอ กว่าจะข่มตานอนให้หลับได้ในค่ำคืนที่ผ่านมา ต้องใช้เวลานานพอสมควร เพราะสมองและหัวใจไม่รักดีคิดถึงเขา คิดถึงเสียงเขา คิดถึงอ้อมกอดของเขา ถึงริมฝีปากของเขาที่หอมแก้มก่อนนอนทุกคืน
“พริก” เสียงคุ้นหูดังแว่วเข้ามา ศยามลรีบหันไปมองรอบกายหาเจ้าของเสียงคุ้นหู แต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า
นี่เธอคิดถึงเขาจนหูฝาดไปเลยหรือไง เอาแต่
