“มองหน้าแบบนี้อยากจะเข้ามาตบริชาใช่ไหมคะ แต่ว่านางร้ายแบบละครไทยก่อนจะเข้ามาตบต้องกระทืบเท้าแรงๆ แล้วก็กรี๊ดดังๆ แต่นี่พี่ยังไม่ได้ทำตามสเต็ปพวกนั้นเลยนะคะ”
“เฮล! เฮลปล่อยให้เด็กคนนี้มาพูดจาแบบนี้กับแคลร์ได้ไงอะ?!...” แคลร์เอ่ยพร้อมกับทำท่าจะเดินเข้าไปหามาเฟียหนุ่ม แต่ทว่ามาเฟียหนุ่มกับเบี่ยงตัวหนี พร้อมกับเดินไปโอบเอวของริชาเอาไว้พร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก พลางนึกสมเพชผู้หญิงตรงหน้าที่โดนมิวนิกทิ้งแล้วคิดจะกลับมาหาเขา
ริชาไล่สายตาสำรวจไปทั่วใบหน้าของแคลร์ก่อนจะหลุดขำออกมาอีกครั้งเพราะเธอรู้สึกว่าแคลร์กำลังทำตัวเหมือนนางร้ายเก่าๆ ที่ไร้สมองอยู่จริงๆ
“หัวเราะอะไร? เธอขำอะไรของเธอ มันมีอะไรน่าขำงั้นหรอ!?!”
“ก็พี่ไงคะ น่าขำจะตายไป…” ร่างบางเอ่ยพร้อมไหวไหล่ตัวเองเล็กน้อย การที่เธอมีมาเฟียหนุ่มโอบกอดเอวเธอเอาไว้ตอนนี้มันทำให้เธอรู้สึกฮึกเหิมไม่น้อยเลย
“เธอ!!”
“นี่ตกลงว่าพี่เข้าใจคำว่าแฟนเก่า
