วันต่อมา
ร่างบางในชุดลำลองโทนสีครีมเดินเข้ามาภายในห้องนอนของมาเฟียหนุ่มที่นั่งเอนหลังพิงพนักหัวเตียงด้วยใบหน้าบึ้งตึง นัยน์ตาสีนิลฉายแววความไม่พอใจเอาไว้ภายในดวงตา ลมหายใจเข้าออกหนักหน่วงบ่งบอกอารมณ์ของมาเฟียหนุ่มในตอนนี้
“พี่เฮลเป็นอะไรคะ ทำไมพี่แม่บ้านถึงพากันรีบเดินออกไปแบบนั้น...” ร่างบางทิ้งตัวลงนั่งข้างกายมาเฟียหนุ่มก่อนจะเอ่ยถามด้วยความใจเย็น นัยน์ตาคู่สวยจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของมาเฟียที่ยังคงแสดงสีหน้าชัดว่าเขากำลังหงุดหงิด
“เธอบอกให้แม่บ้านเข้ามาเช็ดตัวให้ฉันหรอ? ...”
“ใช่ค่ะ ก็ร่างกายพี่ไม่หายดียังอาบน้ำไม่ได้..”
“แล้วทำไมไม่เข้ามาทำให้ฉันเอง ให้ผู้หญิงคนอื่นมายุ่งกับร่างกายแฟนเธอแบบนี้ได้ไง...” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นก่อนจะตวัดสายตาไปมองใบหน้าสวยของหญิงคนรักที่ยังมานั่งทำตาแป๋วใส่เขาแบบไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวอะไร
ริชามองใบหน้าของเฮลอึ้งๆ สรุปว่าที่เขากำลังแสดงอาการไม่พอใจเ
