เช้าวันรุ่งขึ้น
ภีมมาที่บ้านของรมิดาตั้งแต่เช้าตรู่ เขาแต่งตัวสบาย ๆ แต่ยังดู
มีภูมิฐานเหมือนเคย เมื่อมาถึง เขาเห็นรมิดากำลังเตรียมอาหารเช้าให้น้องอชิอยู่ในครัว กลิ่นหอมของอาหารลอยฟุ้งไปทั่วบ้าน
“ดูโรงเรียนไว้กี่ที่?”
ภีมเอ่ยถาม ขณะเดินเข้าไปหา
“หกที่ ลองไปดูก่อนเนอะ”
รมิดาตอบพลางหันมายิ้มให้ ภีมพยักหน้า
“ก็ดี จะได้เปรียบเทียบหลาย ๆ ที่”
สายตาของเขามองไปยังน้องอชิที่กำลังนั่งวาดรูปอยู่ที่โต๊ะ น้องอชิยังเล็กนัก เขาไม่แน่ใจว่าจะเข้าใจได้หรือไม่หากเขาบอกความจริงออกไป ว่าเขาไม่ใช่แค่ ‘ลุงภีม’ แต่เป็นพ่อแท้ ๆ ของเด็กชาย
“ทำอะไรกินเช้านี้?”
ภีมเปลี่ยนเรื่องถาม
“ของโปรดน้องอชิน่ะ”
รมิดาตอบพลางหันกลับไปดูหม้อที่กำลังเดือดอยู่
ภีมมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาลึกซึ้ง รมิดาเป็นทั้งป้า ทั้งแม่ และทั้งพี่สาวให้น้องอชิมาตลอด เธอทำทุกอย่างเพื่อให้เด็กคนนี้มีความสุข แต่เขาเองก็อยากจะเป็นส่วนหน
