ป่าป๊ากับหม่าม้าใหม่ของน้องอชิ

บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของโชคชะตา 3 ปีก่อน บรรยากาศในโรงพยาบาลเงียบสงัด แต่ภายในใจของ รมิดา รู้สึกเหมือนมีพายุโหมกระหน่ำอยู่ตลอดเวลา ภาพพี่สาวของเธอ ธีรดา ยิ้มอ่อนแรงก่อนที่จะจากไปยังคงตราตรึงอยู่ในหัวสมอง "ดา...พี่ขอโทษนะที่ฝากเรื่องใหญ่ขนาดนี้ไว้ให้เธอ..." เสียงพี่สาวยังคงก้องในความทรงจำ "พี่ดาอย่าพูดแบบนั้น...พี่ต้องหาย พี่ต้องอยู่กับน้องอชิ" เสียงเธอสั่นไหว ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าอีกไม่นานสิ่งที่กลัวที่สุดจะกลายเป็นความจริง หลังจากพี่สาวจากไป รมิดาต้องตัดสินใจครั้งสำคัญในชีวิต แม้เธอจะยังเป็นเพียงเด็กมัธยมปลาย แต่หลานชายวัยแบเบาะที่ไม่มีใครดูแลคือความรับผิดชอบที่เธอไม่สามารถละเลยได้ วันนั้นเอง เธอได้รับเอกสารเกี่ยวกับ เงินประกันชีวิตของธีรดา ในห้องเล็ก ๆ ที่พี่สาวเคยอาศัยอยู่ เจ้าหน้าที่ประกันเปิดเอกสารและอธิบายรายละเอียด “คุณธีรดาได้วางแผนการเงินไว้อย่างดีครับ จำนวนเงินก้อนนี้สามารถดูแลค่าใช้จ่ายพื้นฐานของเด็กได้จนถึงอายุ 18 ปี แต่ขึ้นอยู่กับการบริหารจัดการด้วยนะครับ” ใบหน้าสวยก้มมองหลานชายตัวน้อยที่หลับสนิทอยู่ในอ้อมแขน เขาดูบอบบางเหลือเกิน แต่ก็เป็นเหมือนโลกทั้งใบของเธอในตอนนี้ น้องอชิคือสิ่งที่พี่ดาทิ้งไว้ให้เป็นของขวัญสุดท้าย หญิงสาวคิดในใจ หลังจากจัดการเอกสารทุกอย่างเสร็จสิ้น คนตัวเล็กกลับมาที่บ้านเล็ก ๆ ของพี่สาว กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของพี่สาว เธอรู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่ระหว่างอดีตที่อบอุ่นและอนาคตที่ไม่แน่นอน : "เราจะอยู่กันสองคนให้ดีที่สุดนะ น้องอชิ" เรียวปากสีหวานพึมพำ ~ แง้ แง้ ~ เสียงร้องของเด็กน้อยดังขึ้นเป็นสัญญาณให้เธอรีบเข้าไปปลอบ เธออุ้มหลานขึ้นมาในอ้อมแขน พูดปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "อย่าร้องเลยนะตัวเล็ก...ป้าจะเลี้ยงหนูเอง จะทำให้ดีที่สุดเลยล่ะ" น้องอชิสงบลงในที่สุด และหลับตาอย่างไว้วางใจในอ้อมแขนของเธอ ความอบอุ่นจากร่างเล็ก ๆ ในอ้อมแขนทำให้รมิดารู้ว่า ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน เธอต้องทำมันให้ได้ 3 ปีต่อมา ในมหาวิทยาลัย "ดา นี่เธอจะลาไปอีกกี่วันเนี่ย? งานกลุ่มของเรายังไม่เสร็จเลยนะ!" เสียงของเพื่อนสนิทในห้องดังขึ้น "ขอโทษนะบี ฉันติดธุระที่บ้านจริง ๆ แต่ไม่ต้องห่วง ฉันจะกลับมาทำงานให้ทันกำหนดแน่นอน" แม้จะพูดแบบนั้น แต่ความจริงคือชีวิตของรมิดาในช่วงนี้ยุ่งเหยิงจนแทบไม่มีเวลาให้ตัวเอง การต้องเลี้ยงเด็กทารกไปพร้อม ๆ กับเรียนมหาวิทยาลัยเป็นเรื่องที่เกินกำลัง เธอเดินกลับมาที่หอพัก ขณะที่ในหัวคิดถึงตารางเวลาในวันพรุ่งนี้—เลคเชอร์ตอนเช้า ซื้อนมผงตอนเที่ยง และซักผ้าให้หลานตอนเย็น ทุกอย่างต้องจัดการให้ลงตัว จะต้องทำยังไงให้บาลานซ์ทั้งสองด้านนี้ได้ดี? หญิงสาวถามตัวเองในใจ แต่เธอไม่รู้เลยว่า ในอนาคตอันใกล้ ชีวิตที่วุ่นวายนี้กำลังจะมีคนอีกคนเข้ามาเพิ่มความปั่นป่วน...และเขาจะเปลี่ยนหัวใจของเธอไปตลอดกาล