ฟีน พาร์ท
“พี่ขอให้เธอเจอคนที่ดี..”
ฉันนั่งบีบมือเข้าหากันแน่นระหว่างที่รถจากคนของพี่ยูกำลังมุ่งหน้าไปสู่สนามบิน บนตักฉันมีกล่องสี่เหลี่ยมคุ้นตา ใครบางคนยัดเยียดมาให้ เพราะที่ไทยคงไม่มีโอกาสได้ใช้มัน
สุดท้ายมันก็กลับมาอยู่ในมือฉันอีกครั้ง และครั้งนี้ฉันก็รับมันไว้ เพราะอีกไม่กี่เดือนที่นั่นจะเข้าสู่หน้าหนาว เจ้านี่คงจะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อยนั่นแหละ
“เรื่องตึกน่ะซื้อทิ้งไว้ก่อนจะไม่เป็นอะไรหรอครับ พี่นึกว่าเราจะแค่ดูไว้ก่อนซะอีก” พี่ยูที่นั่งเงียบข้างฉันชวนคุยก่อน
ฉันเลยหันไปยิ้มให้ พร้อมกับสลัดความรู้สึกที่เหมือนจะยึดติดกับอะไรสักอย่างออกไป
อะไรบางอย่างที่ฉันหยุดคิดถึงไม่ได้เลย..
“ซื้อเก็บไว้ก็ไม่เสียหายนี่คะ อีกอย่างถ้าเกิดขึ้นราคาเมื่อไหร่ ฟีนอาจจะขายทิ้งก็ได้ หรือไม่ก็.. ลงทุนทำอะไรสักอย่าง” ฉันพูดพลางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามกลั้นความรู้สึกที่แท้จริงเอาไว้
ความรู้สึกที่อยากร้อ
