ลมพัดไหวอ่อนพลิ้วเส้นผมสยายปลิวตามสายลม พลันสายตาค่อย ๆ ปิดลงเพื่ออธิษฐานขอพร ให้ชายหนุ่มเลิกเข้าใจเธอผิด
“โอ๊ย” อยู่ ๆ ก็มีแรงกระแทกเข้าที่ด้านหลังอย่างจัง เธอถึงกับล้มกองที่พื้นถนน โดยหญิงสาวเอาฝ่ามือลงพื้น จึงเป็นแผลถลอกเลือดซิบ ตรงที่เศษแก้วบาดเกิดเลือดไหลอีกครั้ง ดีที่มีผ้าก๊อซพันแผลไว้
“ยืนบื้ออะไร ทำไมไม่หลบ” เตชินท์ต่อว่า
ปิ่นฉัตร เป็นธรรมดาคนที่ไม่ชอบไม่ถูกชะตา แค่อยู่นิ่ง ๆ เฉย ๆ เขาก็ไม่ชอบอยู่ดี
เขาขึ้นนั่งในรถเบิ้ลเครื่องยนต์ แต่ไม่เห็นหญิงสาวเปิดประตูขึ้นมา จึงเอื้อมมือผลักประตูฝั่งคนนั่ง
“นั่งบื้ออะไร ฉันรีบ เร็ว ๆ”
อีกครั้งที่เขาใส่อารมณ์กับหญิงสาว ด้วยใบหน้าบึ้งตึง ปิ่นฉัตรรีบกุลีกุจอลุกขึ้น ปัดเศษฝุ่นออกจากเสื้อผ้า ก่อนขึ้นมานั่งด้านหน้ากับคนขับ
ระหว่างรถแล่นลัดเลาะไปตามถนนติดชายหนุ่ม ปิ่นฉัตรนั่งหันมองอย่างเงียบ ๆ จนรถขับพ้นชายหาดขึ้นไปยังถนนที่คลาคล่ำไปด้วยจำนวนร
