ยุพารัตน์และปิ่นฉัตร ผลักประตูเข้ามาด้านใน ชะเง้อมองหาโต๊ะนั่ง เมื่อได้ที่นั่งจึงวางของบนโต๊ะและพากันไปสั่งเมนูหน้าเคาน์เตอร์ สองสาวนักศึกษา ยืนรอหน้าเคาน์เตอร์
ไม่นาน ของโปรดก็ถูกนำมาวางต่อหน้าคนทั้งสอง ก่อนจะพากันเดินกลับมายังโต๊ะที่จองไว้
“ว้าย” ปิ่นฉัตรร้องเสียงหลง เมื่อมีคนมาชน ทำให้ถาดใส่ไอศกรีมและโอวัลตินเย็น หกรดเสื้อนักศึกษาของเธอ
“เดินยังไงให้ชนคนอื่น” น้ำเสียงผู้หญิงคนหนึ่ง
ไม่พอใจ... ต่อว่าปิ่นฉัตร เพราะมัวแต่ก้มเช็ดเสื้อนักศึกษาที่เปรอะเปื้อนด้วยคราบไอศกรีมและคราบโอวัลติน โดยมีภาเข้ามาช่วยเช็ด จนไม่ได้สังเกตว่าเป็นใคร
เมื่อได้ยินเสียงจึงเงยหน้ามอง ท่ามกลางสายตาที่ไม่พอใจของใครบางคน ที่ทำให้เสื้อเขาเปื้อนเสียหาย
“ขอโทษค่ะ ปิ่นไม่ได้” พอเงยหน้าขึ้นมอง หญิงสาวถึงกับหน้าซีดเผือด ปากสั่น
“ไม่มีตาหรือไง ทำชุดแฟนฉันเปื้อนหมดแล้ว” นางแบบสาวระดับประเทศ ต่อว่าหญิงสาวอย่างไม่ไว้หน
