เอี๊ยด! เสียงรถเบรกอย่างดัง หลังจากคนบนรถขับเลยหญิงสาวไปนิดหน่อย
“ขึ้นรถ” ชายหนุ่มออกคำสั่ง ใบหน้าบึ้งตึงไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ท่ามกลางความตกใจ เมื่อถูกสายตานั้นจ้องเขม็ง ปิ่นฉัตรจึงจำใจต้องเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนนั่ง เสียงประตูปิดลง เตชินท์ออกรถทันที
“เธอขัดคำสั่งฉัน” ขณะที่รถแล่นบนถนน ที่มุ่งหน้าไปบริษัทและทางผ่านมหาวิทยาลัยที่หญิงสาวเรียนอยู่ หญิงสาวนั่งบีบมือตัวเองนิ่ง พร้อมก้มหน้าไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม
“เธอไม่ได้ยินที่ฉันถามหรือปิ่นฉัตร” เตชินท์เริ่มโมโหตะเบ็งเสียง
“ขอโทษค่ะ ปิ่นว่ามันสาย ก็เลยเดินออกมาก่อนค่ะ”
ท่าทางหวาดระแวงกลัว จนต้องขยับตัวชิดประตูรถ
“ฉันสั่งให้รอก็ต้องรอ รู้ไหม” ก่อนจะมองหญิงสาว
“ค่ะ” เธอขานรับไม่ค่อยเต็มเสียง
ปิ่นฉัตรลงจากรถของชายหนุ่ม เธอยกมือไหว้กล่าวขอบคุณ กำลังเอี้ยวตัวจะเดินขึ้นทางเท้า มีนักศึกษาชายคนหนึ่งชนเธอล้ม หนังสือหล่นเกลื่อนพื้น
นักศึกษาชายคนนั้
