“พี่ปิ่นสวยจัง” แป้งเดินถือกระเป๋ากำลังจะไปห้องครัวเหมือนกัน
“ปากหวานนะเราเนี่ย” ปิ่นฉัตรแซวแป้ง
“พี่ปิ่นสวยจริง” แป้งพลางหัวเราะร่า
“แป้งก็น่ารักจ้ะ” ทั้งสองเดินคุยกันจนถึงห้องครัว
“อ้าว หนูปิ่นช่วยยกกาแฟขึ้นไปให้คุณเตที่บ้านหน่อยลูก” แค่ได้ยินชื่อทำเอาหญิงสาวถึงกับตื่นผวา
“เอ่อ ปิ่น ปิ่น” เธออึกอักไม่อยากไปให้ชายหนุ่มเกลียดขี้หน้ามากกว่านี้
“ไม่มีใครอยู่สักคน นังสองคนไปตลาดยังไม่กลับ ยกไปให้ป้าหน่อยนะลูก”
“ค่ะ” ปิ่นฉัตรไม่อยากทำให้ป้าอรลำบากใจ
สองมือถือถาดใส่แก้วเก็บความร้อน แก้วกาแฟ และกาแฟที่ยังไม่ได้ชง
“กาแฟสองช้อน น้ำครึ่งแก้ว” เพราะชายหนุ่มดื่มกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลและครีมเทียม
ป้าอรกำชับให้ปิ่นฉัตรไปถึงแล้วทำตามที่แกสั่ง หญิงสาวลัดเลาะไปตามทางกลับห้องพักของเธอ มันใกล้กว่าเดินอ้อมด้านหน้า ชายหนุ่มอยู่คนเดียวแต่ทำไมถึงมีแก้วกาแฟสองใบ หรือเขามีแขกมาพักด้วยอย่างนั้นหรือ
เขามาตั้
