กายหนาหยัดตัวขึ้น รูดกางเกงในตัวจิ๋วพร้อมกางเกงขาสั้นออกจากขาเรียวพร้อมกัน ก่อนจะจัดการเสื้อผ้าของตัวเองและล้มลงทาบทับร่างที่นอนส่งสายตาหวานหยาดเยิ้ม
“เธอมันโคตรร้ายกาจที่สุดแม่สาวน้อย” ลมอุ่นร้อนรดใบหน้าหญิงสาว นิ้วร้ายถูกส่งเข้าร่องกลีบอิ่มพูโดยที่ปิ่นฉัตรไม่ทันระวังตัว ก่อนขยับเข้าออกอย่างรุนแรง แผ่นหลังลอยค้าง สองมือจิกขยุ้มผ้าปูที่นอน ร้องครางครวญอย่างปรารถนา
“อ๊า อ่า อือ”
ในหัวมันหมุนล่องลอยเบาโหวง เนื้อตัวชาวูบ เตชินท์แหงนหน้ามองเจ้าของเสียงหวาน ๆ พร้อมยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ นิ้วร้ายยังคงทำหน้าที่ไม่หยุดหย่อน เสียงหวีดร้องดังไม่ขาดสาย ก่อนกระตุกน้ำสีหวานรดนิ้วมือจนเอ่อล้น
“ไง เสร็จแล้วเหรอ” เตชินท์ถามอย่างพึงพอใจ ที่เห็นปิ่นฉัตรนอนหอบหายใจระรวย เสื้อผ้าหลุดจากร่างหนา โดยที่หญิงสาวนอนมองด้วยแววตาหวานหยาดเยิ้ม
สวบ... กึก…
“โอ๊ะ เจ็บ หนูเจ็บ”
ทันทีที่ชายหนุ่มดันลำเอ็นใหญ่แทงเข้า
