ตอนที่ไม่มีชื่อ
837 คำ
คุกเถื่อน
พลบค่ำ
ยี่หวาเดินทางกลับมายังที่พัก ยังคงนึกถึงแววตาและใบหน้าของชายหนุ่มที่เคยรัก เขาไม่ใช่คนเดิมที่จะทะนุถนอมเธอเหมือนวันวาน
"ยี่หวา" เสียงป้าเรียก "ช่วงนี้แวบหายบ่อยนะ"
"หนูไปรับจ้างส่งขนมเป็นงานพิเศษค่ะ"
"เห็นยืนเหม่อตั้งนานแล้ว เป็นอะไรหรือเปล่า"
"ถาป้าหมดสัญญา ป้าจะอยู่ต่อไหมคะ?"
"ก็ต้องอยู่เพราะได้เงินดี ตอนนี้บ้านที่ต่างจังหวัดกำลังจะถูกยึด"
ญาติที่เลี้ยงลูกสาวให้ นำบ้านเข้าจำนอง เพราะสถานการณ์ทางการเงินติดขัด ตอนนี้ได้ข่าวว่าไม่ได้ส่งดอกเป็นเวลานาน จึงจะถูกยึด
ยี่หวาเป็นกังวลใจ เพราะอย่างน้อยก็ติดหนี้บุญคุณที่ผู้เป็นป้า ซึ่งคอยเลี้ยงดูตั้งแต่แม่ตาย
"หนูจะหาเงินมาช่วยเองค่ะ"
"จะไปหาเงินที่ไหน แค่ทำงานในนี้กับทำงานพิเศษ เมื่อไหร่จะได้ครบล้าน เฮ้อออ~ป้าเหนื่อยใจ ไม่น่าพายี่หวามาลำบากด้วยเลย"
"ลำบากที่ไหนกันคะ หนูไม่ลำบากสักนิด"
รอยยิ้มสดใสส่งให้กำลังใจ จู่ๆ ก็นึกบางอย่างขึ้นได้ นักโทษชาย VIP.อย่างไนท์ นอกจากจะชกมวยได้เงินรางวัล เขายังรับงานพิเศษด้านนอกจากเบื้องบน จึงน่าจะมีเงินมากพอสมควร
โซนนักโทษ VIP.
ห้องนักโทษพิเศษ
แกร๊ก
"ชอบเข้ามาดึกๆ ดื่นๆ ไม่มีมารยาท" ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร ไนท์เปรยตามองใบหน้าสวยหวาน ที่ยกขนมกับนมอุ่นนำมาวาง
"หนูแค่อยากรู้ว่าพี่กลับเข้ามาหรือยัง"
"จุ้นจ้านไม่เลิกสินะ"
"พี่พูดจากับหนูดีๆ หน่อยก็ได้ ถึงแม้พี่จะยังจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ แต่เราก็เคยรู้จักกัน"
"ฉันบอกแล้วไง ว่าให้เธอเดินเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเรา อย่าจำให้รกสมอง"
"หนูไม่อยากทะเลาะด้วยนะคะ"
ยี่หวาเดินเข้ามาใกล้ นั่งลงบนเตียงซึ่งปกคลุมไปด้วยผ้าสีขาวล้อมด้วยช่อกุหลาบ "หนูอยากจะมาขอความช่วยเหลือ" เสียงเล็กพูดแผ่ว
"ว่ามา" ไนท์วางหนังสือที่อ่าน
"ตอนนี้หนูกำลังเดือดร้อน บ้านที่ญาติของป้าอยู่ต่างจังหวัด กำลังจะถูกยึดเพราะขาดส่ง"
"เรื่องเงิน.."
"หนูขอยืมพี่ก่อนได้ไหมคะ ตะ แต่พี่ไม่ต้องเป็นห่วง ทุกครั้งที่เงินเดือนออก หนูจะให้พี่หมดเลย หรือถ้าพี่กลัวหนูโกง เราทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรก็ได้นะคะ"
"เธอไม่ได้โง่จริงๆ ใช่ไหม? ฉันถูกขังอยู่ในคุกเถื่อน ถ้าเธอโกงแล้วหนีหาย ฉันคงเดินเตร่เข้าไปในสถานีตำรวจ เพื่อแจ้งจับเธอได้มั้ง! ใช้สมองอันน้อยนิดคิดไตร่ตรองก่อนพูดหน่อย"
อย่างที่เขาว่า ด้วยหน้าที่การงาน และ สภาพที่เป็นอยู่ ถ้าหากเข้าไปวุ่นวายในกระบวนการกฎหมาย คงมีการสืบสาวราวเรื่อง จนรู้เบื้องลึกเบื้องหลังแสนอันตราย ที่เก็บงำซ่อนไว้
เหมี๊ยว~
เสียงแมวร้องพลางเดินออกมาจากมุมมืดข้างกรงขัง ยี่หวารีบคุกเข่าลงกับพื้นเขยิบเข้าใกล้ แต่ก็ถูกเจ้าแมวสีดำขู่ฟ่อใส่
"เจอกันก็บ่อยแล้ว ทำไมยังดุอีก" ยี่หวาน้อยใจ
"มันไม่ได้ดุร้าย แค่ป้องกันตัวเองตามสัญชาตญาณ แล้วเธอเป็นอะไร? โดนข่วนจนหน้าเป็นแผล ยังไม่เข็ดอีกหรือไง"
"บางครั้งคนเราก็ต้องยอมเจ็บปวด เพื่อบางสิ่งอันเป็นที่รัก หนูรักช็อกโกตั้งแต่วันที่แรกเจอ"
"แต่ดูท่าทางมันจะลืมเธอเสียสนิท เหอะ"
"หรือช๊อกโกจะความจำเสื่อมเหมือนพี่คะ นิสัยใจคอจึงเปลี่ยน กลายเป็นแมวนิสัยเสีย"
"นี่เธอหลอกด่าฉันเหรอ?"
ยี่หวาอมยิ้ม ในขณะที่อีกฝ่ายทำหน้าบึ้งตึงจริงจัง ก่อนที่จะรีบพูดความต้องการ
"หนูอยากช่วยป้าจริงๆ" ยี่หวาพูดเสียงเศร้า "พี่พอจะมีใครรู้จัก ให้หนูยืมเงินบ้างไหม"
"เงินขนาดนั้นไม่ใช่น้อยๆ ให้ยืมแล้วฉันจะได้อะไร ถ้าได้แค่ตัวเธอ..ก็คงจะไม่คุ้ม ไม่ได้สวยเลิศเลอเพอร์เฟคขนาดนั้น" ไนท์พูดชัดถ้อยคำ เหยียดสายตามองเรือนร่างของยี่หวา
"หนูยังบริสุทธิ์ แต่ก็ยังไม่พร้อมจะมีอะไรกับใครตอนนี้" เสียงยี่หวาพูดสะเออะ
"กลางวันทำงานอยู่ก้นครัว กลางคืนกลายมาเป็นอีตัวบนเตียง! มันก็เหมาะสมกับผู้หญิงชั้นต่ำอย่างเธอดีนะ หึ"
"พี่ไนท์ ฮึกกกก"
"ฉันเห็นแก่เธอที่จัดอาหารได้ถูกปาก ถ้าอย่างนั้น...ใช้ร่างกายของเธอปรนเปรอให้ฉันประเมินราคา ว่าลีลาคุ้มค่าที่จะจ่ายเงินให้เท่าไหร่"
"หนูต้องทำอะไรบ้างคะ"
"แก้ผ้าแล้วช่วยตัวเองจนเสร็จ ถ้าเธอหยุดโดยที่น้ำไม่แตก ฉันจะไม่ให้ยืมแต่สักบาทเดียว"
"!!!!"
"ไม่เห็นจะยาก ถ่างขากว้างๆ กดนิ้วเข้าลึกๆ"
- ผู้เขียน
