แม้จะไม่ได้นอนร่วมห้องกับเธอ แต่อย่างน้อยก็ได้อยู่ใกล้เธอไม่กี่ก้าว แม้จะไม่ได้เห็นหน้า แต่ก็ยังรับรู้ว่าเธออยู่ข้าง ๆ กันไม่ห่างนี้ นั่นทำให้เขานอนที่หอต่ออีกคืน กลิ้งไปกลิ้งมาด้วยความหดหู่ใจนอนไม่หลับ
จนเวลาตีห้านาฬิกาส่งสัญญาณตามการตั้งปลุก เขาถึงได้ลุกอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ถอดปลั๊กทุกอย่างยกเว้นตู้เย็นเพราะไม่กี่วันจะสละเวลามายกกลับและไม่อยากให้ของข้างในเน่าเลยเสียบปลั๊กไว้แบบนี้ หิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าและตะกร้าของใช้ไปขึ้นรถ
หันไปมองห้องของเธออีกครั้งก็อดแปลกใจที่เห็นว่าไฟข้างในถูกเปิดไว้ เธอไม่ได้ปิดนอนหรือว่าตื่นแล้ว? แต่เธอจะตื่นขึ้นมาทำไมแต่เช้า
อยากไปลาและเห็นหน้าเธออีกครั้ง แต่กลัวว่าถ้าเธอหลับอยู่จะเป็นการกวนเธอเปล่า ๆ
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเดินไปหยุดหน้าห้องของเธอ ไม่ได้เคาะเรียกคนข้างใน แต่พูดผ่านหน้าประตูด้วยน้ำเสียงไม่เบาไม่ดังเพื่อแค่บอกลา
“พี่กลับก่อนนะหวาน” พูดจบก็มอ
