ถึงตอนกลางคืนจะถูกเอาเปรียบไปอย่างหนัก แต่น้ำหวานก็ตื่นในเวลาเดิม ๆ จนกลายเป็นความคุ้นชินของร่างกาย พาตัวเองกลับบ้านใหญ่ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ลงมาช่วยงานบ้านแม่นิด ๆ หน่อย ๆ แล้วกินข้าวขี่มอเตอร์ไซต์ออกไปทำงานทันที
ข้าวเช้าไม่ยกไปส่ง ข้าวห่อที่เขาไม่อยากกินก็ไม่ได้เตรียมให้ ท่าทางที่แปลกไปทำให้แม่นงอดสงสัยว่าทั้งสองทะเลาะกัน เลยทำหน้าที่ห่อข้าวให้ลูกชายแทน
“น้องไปทำงานแล้ว” พอลูกชายตัวดีเดินมาในบ้านเพราะใกล้ได้เวลาออกไปทำงานแล้วแต่ยังไม่ได้กินข้าว แม่ก็บอกให้รู้ว่าคนที่กำลังกวาดสายตามองหาไปทำงานแล้ว
“ยังไม่ได้ถามสักหน่อย” ไหวไหล่ตอบก่อนจะนั่งกินข้าวที่แม่ตักมาให้เหมือนไม่ได้สนใจ
“นอนด้วยกันมาแล้วทะเลาะกันเหรอ” เพราะเห็นน้ำหวานกลับจากบ้านเล็ก แต่ก็แปลกที่นอนด้วยกันแทนที่จะไม่มีปัญหาอะไรกลายเป็นทะเลาะกันซะงั้น
“เปล่า” เขาไม่เคยทะเลาะกับเธอเลยสักครั้ง พูดคุยปกติ แต่เธอจะชอบหรือไม่ชอบพอ
