คำขอที่เขาพร่ำออกมาทั้งน้ำตาและเธอไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ นั่นเลยทำให้เขาฮึดสู้เป็นครั้งสุดท้ายก่อนต้องกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง
“หวานทำเองได้” พอออกจากห้องน้ำมาเห็นเขารีดชุดทำงานของเธอก็พูดอย่างเหนื่อยใจ
“แต่พี่ก็ทำได้ไง” เขาตอบรับด้วยรอยยิ้มไม่รู้สึกเหนื่อยที่ต้องดูแลเธอ
ทำทุกอย่างเหมือนเดิมอาจจะมากกว่าเดิมเพราะตอนนี้เธอเปิดโอกาสให้เขาเข้าห้อง รับน้ำใจของเขาทุกอย่าง และเขาก็ไม่เคยนิ่งเฉยกับทุกเรื่องจนน้ำหวานแทบจะรอกิน นอน แล้วก็ออกไปทำงานเพื่อกลับมาให้เขาดูแล
มีแค่กินข้าวอาบน้ำเข้าห้องน้ำและไปทำงานนั่นแหละที่เขาทำแทนไม่ได้เธอเลยยังได้ทำเอง เสื้อผ้าก็ซักให้ กับข้าวกับปลาก็มีเตรียมรอเช้าเย็นและห่อให้ ห้องก็เก็บกวาดสะอาดสะอ้านเป็นระเบียบ รีดเสื้อผ้าเตรียมไว้ให้ ขับรถไปรับไปส่งไม่ต้องเหนื่อยหรือเสี่ยงขี่เอง
คิดถูกหรือคิดผิดนะที่ปล่อยให้ระยะเวลาสองอาทิตย์เขาเข้ามาทำแบบนี้ก่อนกลับบ้าน เธอจ
