พุดจบน้ำตาลก็ออกไป เหลือเพียงต้นเตยที่นั่งนิ่งกับความรู้สึกไม่สบายตัวและผะอืดผะอมวึ่งเป็นอาการที่เกิดขึ้นมาหลายวันก่อนหน้าแต่ไม่นึกว่านับวันมันก็ยิ่งรุนแรงขึ้นทุกที หญิงสาวเอนหลังพิงหัวเตียงพลางเหลือบมองหน้าจอมือถือแล้วถอนใจเบาๆ หลายวันมานี้เธอยังไปฝึกงานที่บริษัทตามปกติ แต่...ไม่ได้พบปรเมศวร์อย่างปกติที่เธอได้เจอเขาในสถานะผู้หญิงลับๆ ของท่านประธานโดยในบริษัทไม่มีใครระแคะระคายเรื่องนี้แม้แต่คนเดียว ต้นเตยจะใช้เวลาหลังเลิกฝึกงานไปหาเขาที่บ้านหลังนั้น บ้านแห่งความทรงจำของปรเมศวร์ มีความสุขกับเขาในช่วงเวลาสั้นๆ และโกหกน้ำตาลว่าเธอต้องอยู่ช่วยงานหัวหน้าแผนกจนดึกทั้งที่เธอยอมใช้ร่างกายปรนเปรอและมอบความสุขให้ท่านประธานด้วยความเต็มใจแม้รู้ว่าไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรจากเขา โดยเฉพาะความรัก เธอคิดว่ารับได้กับความยินยอมพร้อมใจหากทว่าถึงวันนี้ต้นเตยเริ่มไม่แน่ใจตัวเองเสียแล้วว่าเธอยังสามารถรับสถานะของ
