“ขยันมากเลยนะจ๊ะ แบบนี้ฝึกงานเสร็จแล้วท่านประธานคงต้องให้รางวัลความขยันด้วยการให้คะแนนฝึกงานเต็มไปเลยใช่ไหมคะปอ”
น้ำเสียงและคำพูดชื่นชมนั้นไม่ได้ทำให้ต้นเตยรู้สึกดีแม้แต่น้อย หญิงสาวถอยห่างและกล่าวว่า
“เตยขอตัวก่อนนะคะ”
นักศึกษาสาวหันหลังให้และเดินออกไปอย่งเงียบๆ หลังต้นเตยออกจากห้องของท่านประธานเธอก็รีบตรงไปยังห้องน้ำ หญิงสาวหยุดยืนนิ่งหน้ากระจกบานใหญ่และมองเห็นน้ำหยดลงจากดวงตาทั้งสองอาบบนแก้ม ความรันทดท้อในหัวใจราวกับยาพิษที่กำลังแล่นไหลในสายเลือดและทำลายกำลังใจของเธอจนหมดสิ้น เธอน่าจะรู้ดีแต่แรกว่าถึงอย่างไรเรื่องระหว่างเธอกับปรเมศวร์ก็ไม่มีวันเป็นไปได้ เธอควรยับยั้งใจแต่กลับมอบมันให้เขาไปหมดไม่เหลือเผื่อไว้และต้องเผชิญหน้ากับความผิดหวังอย่างไม่อาจเลี่ยง หญิงสาวกำลังจะก้มหน้าและทำท่าอาเจียนหากแต่ต้องชะงักและรีบกลั้นใจเอามือปิดปากไว้ก่อนเพราะได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังหน้าห้องน้ำ นักศึกษา
