”ค่ะ...จริง ๆ แล้วฉันเคยเป็นนักไวโอลินเล่นตามโรงแรม”
“ลูกชายฉันคนเล็กอายุแปดขวบของฉันชอบไวโอลินเป็นชีวิตจิตใจ ฉันอาจไม่ต้องหาครูคนใหม่มาสอนไวโอลินให้เขาแล้วก็เป็นได้”
แม้มิรู้ว่าคนฟังจะคิดเช่นไรทว่าภริยาเอกอัครราชทูตก็ส่งยิ้มละไมให้เจ้าของใบหน้าสวยหวานที่จ้องตอบกลับมาคล้ายดวงตาแสนเศร้าสะท้อนแววขอบคุณ
********************
ร่างสูงตระหง่านภายใต้ชุดสูทผ้าไหมคัตติ้งคมกริบที่เพิ่งก้าวเข้ามาทำให้ทุกคนในสตูดิโอถ่ายแบบใหญ่ที่สุดในฟลอเรนซ์หันมองราวบุรุษหนุ่มผู้นั้นสะกดทุกสายตารวมทั้งนางแบบสาวร่างระหงซึ่งกำลังโพสต์ท่าถ่ายแบบในชุดราตรีเกาะอกสีเขียวมะกอกชายกระโปรงยาวลากพื้นที่เมื่อเห็นว่าใครเข้ามาก็ถลาออกจากฉากถ่ายทำเข้าไปเกาะเกี่ยวแขนเทพบุตรร่างสูงใหญ่ในทันที
“โอ! ลอวเรนซ์ วันนี้เซอไพรซ์มากค่ะที่คุณมาหาถึงที่นี่”
“ผมตั้งใจมาหาคุณ ทัตยาน่า...ผมอยากคุยกับคุณ แต่ไม่ใช่ที่นี่”
“ห้องแต่งตัวเป็นไงคะ
