“สงสัยมั้ยว่าทำไมชื่อของผมถึงไม่ใช่ ลอเรนโซ่ อย่างคนอิตาลี แม่ตั้งชื่อผมตามนักโบราณคดีชาวอังกฤษ โทมัส เอ็ดเวิร์ด ลอวเรนซ์ เขาเป็นผู้ชายที่คนอังกฤษยกย่องในฐานะของผู้เรียกร้องเอกราชให้ชาวอาหรับในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ที. อี. ลอวเรนซ์...เราเรียกเขาว่า ลอวเรนซ์แห่งอารเบีย”
“ลอวเรนซ์แห่งอารเบีย”
มัสมินหยุดกระดุมเม็ดสุดท้ายซึ่งอกกว้างหนั่นแน่นไปด้วยมัดกล้ามและไรขนอ่อนโผล่พ้นสาบเสื้ออวดความกำยำอันทรงพลังน่าหลงใหล
“ชื่อลอวเรนซ์ เพราะมากนะคะ คุณแม่ของคุณตั้งชื่อได้เหมาะแล้ว”
“แต่ผมไม่ได้ยิ่งใหญ่หรือทำวีรกรรมอะไรที่เป็นเกียรติประวัติแบบนั้น”
“แต่คุณเป็นประธานของ ยูนิโก แอร์ไลน์ สายการบินระดับชาติของคุณ มีคนหลายคนภาคภูมิใจ รวมทั้ง...”
มัสมินสะดุดกึกเกือบหลุดชื่อผู้หญิงคนนั้นออกมาทำลายบรรยากาศ เธอควรฉลาดมากกว่านี้หากไม่อยากให้ความรู้สึกดี ๆ สูญสลายไปอีก ทว่าลอวเรนซ์กลับรู้ทัน
“ใคร?...คุณกำลังจ
