อย่าได้เจอกันอีก...2

1011 คำ

" เช่นกันค่ะ " ฟางข้าวฝืนใจกล่าวออกไป เพื่อไม่ให้เพื่อนสาวรับรู้ได้ถึงความผิดปกติ ทั้งที่ในใจอยากจะหลบไปให้พ้นๆจากที่นี่ เธอได้แต่ภาวนาให้ถึงเวลาที่จะส่งอัญฑิกา เดินทางเข้าไปในอาคารผู้โดยสารขาออกเร็วๆ จะได้ไปให้พ้นจากตรงนี้ เพราะเธอไม่อยากจะฝืนคุยกับชายหนุ่มอีกต่อไป เวลาล่วงผ่านราวสามสิบนาที อัญฑิกาเดินเข้าไปใน Gate พร้อมกับโบกมืออำลาทุกคนที่มาส่ง หลังจากที่อัญฑิกาเข้าไปลับสายตาแล้ว ระหว่างทางที่กำลังจะเดินกลับไปขึ้นรถ เจ้าสัววันชัยก็ได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องคนสนิท เพื่อแจ้งปัญหาของงานที่ท่านสั่งให้เขาไปจัดการ ซึ่งจากปัญหาดังกล่าว ทำให้ท่านเจ้าสัวต้องปลีกตัวไปโดยด่วน จึงทำให้ไม่สามารถไปส่งฟางข้าวและอีฟได้ ท่านเจ้าสัวกดวางสายจากลูกน้องคนสนิท แล้วหันไปสนทนากับอิทธ์ เพื่อจัดการให้ชายหนุ่มไปส่งเพื่อนทั้งสองของบุตรสาว " อิทธ์ พ่อฝากเราไปส่งน้องฟางและน้องอีฟด้วยนะลูก " หลังจากที่เจ้าสัวกล่าว ฟ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม