ความเข้าใจผิด...2
842 คำ
ทั้งสองคอยช่วยเหลือกันในทุกๆเรื่อง ไปไหนมาไหนตัวแทบจะติดกัน มันเป็นเช่นนี้มาตลอดสี่ปีที่เรียนด้วยกัน ทำให้อัญฑิการักและเป็นห่วงเพื่อนคนนี้มาก ส่วนฟางข้าวก็รักเพื่อนคนนี้มากเช่นกัน
" ฟาง ไม่เจอกันตั้งนาน คิดถึงจัง " อัญฑิกากล่าวพร้อมกับเดินไปกอดฟางข้าวเพราะตั้งแต่ฟางข้าวทำงานที่นี่เธอก็ไม่มีเวลาว่างมาพบอัญฑิกาบ่อยๆเหมือนเดิม
" ฟางก็คิดถึงอัญเหมือนกัน " ฟางข้าวกล่าวออกไปด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม
" เข้าไปในงานกันเถอะนะ" อัญฑิกากล่าวพลางจูงมือเพื่อนสนิทเข้าไปในงาน พร้อมยิ้มยินดีที่เพื่อนรักของเธอมาร่วมงาน
ในขณะที่ฟางข้าวเดินเข้ามาในงานเลี้ยง ทุกคนในงานดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน มีเพียงอิทธ์ ที่รู้สึกอยากจะออกไปจากงานเลี้ยงนี้ เพราะเขาไม่ชอบสังคมที่ต้องใส่หน้ากากเข้าหากัน เขาจึงรอคอยโอกาสที่จะปลีกตัว จากบรรดากลุ่มนักธุรกิจเพื่อออกไปจากงาน
และเมื่อสบโอกาส อิทธ์ก็ปลีกตัวออกมาได้สำเร็จ เขาเดินเข้ามาในห้องโถงของคฤหาสน์ เพื่อกดโทรศัพท์หาใครบางคน
" แดน วันนี้ส่งเด็กสักคนมาให้ฉันที " อิทธ์กดโทรศัพท์หาแดนที่เป็นคนคุมผับหรู ซึ่งรู้กันว่าเป็นที่ที่มีแต่นักธุรกิจที่มีรายได้มหาศาลเท่านั้นที่จะเข้าไปใช้บริการได้
อิทธิ์ผู้ชายที่ไม่เคยเชื่อมั่นในความรัก ตั้งแต่วันที่ผู้หญิงที่เขารักหนีไปแต่งงานกับคนอื่น เขาจึงเลือกที่จะใช้บริการกับผู้หญิงพวกนี้ เพราะจะได้ไม่มีข้อผูกมัดใดๆ
" ได้ครับคุณอิทธ์ เดี๋ยวผมส่งไปให้ครับ ได้แบบที่คุณอิทธ์ต้องการแน่นอนครับ " แดนรับปากพร้อมกับกดโทรศัพท์หาเด็กที่คิดว่าอิทธ์จะพึงพอใจในคืนนี้
ภายในงานเลี้ยงยังคงมีการดื่มกินอย่างสนุกสนาน แขกบางคนขอลากลับ แต่บางคนก็ยังนั่งดื่มจนเกือบจะเป็นเวลาของวันใหม่ เสียงดนตรียังดังอยู่ทั่วบริเวณริมสระว่ายน้ำ
อัญฑิกาส่งบรรดาเพื่อนของเธอกลับเรียบร้อย ยังเหลือเพียงฟางข้าวและอีฟ ที่รอไปส่งเธอที่สนามบินในวันพรุ่งนี้
"ฟาง กับ อีฟ นอนที่นี่นะ อัญเตรียมห้องไว้ให้แล้ว พรุ่งนี้จะได้ตื่นไปส่งอัญด้วย " อัญฑิกาจัดห้องไว้ให้เพื่อนทั้งสองคน เนื่องจากคนอื่นติดงานในวันพรุ่งนี้จึงไม่สามารถไปส่งเธอที่สนามบินได้ เหลือแค่ฟางข้าวและอีฟที่จะพักที่นี่เพื่อรอไปส่งอัญฑิกาที่สนามบิน
อัญฑิกาจัดห้องให้ทั้งสองแยกคนละห้องเนื่องจากคฤหาสน์นี้มีห้องมากมาย จึงไม่จำเป็นต้องให้ทั้งสองคนพักด้วยกัน และอีฟกับฟางข้าวคงต้องการความเป็นส่วนตัวเช่นกัน
" อีฟ ตั้งใจจะมาส่งอัญอยู่แล้วจ้า นอนที่นี่ดีแล้วพรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องตื่นเช้ามาก " อีฟกล่าว
" ฟางก็อยากไปส่งอัญด้วย จะไม่เจอกันตั้งหลายปี คงคิดถึงอัญแย่ " ฟางข้าวหันไปยิ้มให้กับอัญฑิกา
" จ้า อัญคงคิดถึงทุกคนเหมือนกัน " อัญฑิกากล่าวด้วยน้ำเสียงซึมเศร้า ก่อนที่เธอจะพาเพื่อนทั้งสองเดินเข้าไปในคฤหาสน์หรู
ฟางข้าวและอีฟเดินตามอัญฑิกาเข้าไปของใน และจัดแจงส่งเพื่อนทั้งสองไปยังห้องที่เธอให้แม่บ้านจัดเตรียมไว้ให้
ไม่บ่อยที่ฟางข้าวจะมาค้างที่อื่นนอกจากหอพักของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะจะไม่ได้เจอเพื่อนรักหลายปี คงไม่ยอมมานอนค้างง่ายๆ เช่นนี้ เพราะเธอไม่ชินกับการพักค้างแรมที่แปลกใหม่
ในขณะที่อิทธ์นั่งดื่มบรั่นดีราคาแพงอยู่ในห้องโถงของบ้าน หลังจากปลีกตัวออกมาจากงานเลี้ยงเพื่อเตรียมตัวไปหาผู้หญิงที่แดนส่งมา
ชายหนุ่มเดินไปเปิดประตูห้องที่เตรียมไว้แต่กลับไม่พบกับเจ้าหล่อน ด้วยความมึนเมาจากฤทธ์แอลกอฮอล์ ทำให้ชายหนุ่มเข้าใจผิดไปเองว่าเขาเองเปิดห้องผิด
เขาจึงเดินไปเปิดอีกห้องที่อยู่ข้างๆ ชายหนุ่มหมุนลูกบิดประตูแต่กลับพบว่าประตูล็อคอยู่ เขาได้แต่คิดอยู่ในใจว่าเธอกล้าดีอย่างไรถึงได้ล็อคประตู มันทำให้ชายหนุ่มรู้สึกอารมณ์เสีย เขาจึงเดินไปหยิบกุญแจเพื่อจะเปิดเข้าไปในห้อง
เมื่อชายหนุ่มจัดการเปิดประตูได้เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มเปิดไฟในห้อง แล้วเดินตรงตรงดิ่งไปที่เตียง
อิทธ์มองไปที่ใบหน้าเรียวสวยของคนที่กำลังหลับพริ้ม แพขนตาของเธองอนยาวรับกับดวงตาที่ยังปิดสนิท ผิวเนียนสวยและพวงแก้มใส ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกพึงพอใจเขาอย่างที่สุด
- ผู้เขียน
