หยุดไม่ได้...1 nc+++
865 คำ
ใบหน้าจิ้มลิ้มชวนมองเรียกร้องความสนใจจากเขาได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มอดใจไม่ไหวจนต้องพาตนเองไปนั่งลงบนเตียงใกล้ๆกับร่างบาง แล้วโน้มใบหน้าลงหาคนที่ยังหลับใหลพร้อมกับใช้จมูกและริมฝีปากสัมผัสกับแก้มนวลหอม
อิทธ์เลื่อนริมฝีปากจากแก้มนวลลงไปบดขยี้ริมฝีปากบาง นั่นทำให้ร่างที่กำลังหลับอยู่ใช้มือเล็กๆของเธอลูบไล้แผ่นหลังของเขาพลางขยับริมฝีปากตอบรับจูบมาอย่างไม่ประสีประสา ทั้งที่เธอยังคงหลับตาพริ้ม
อากัปกริยาเช่นนี้ทำให้อิทธ์แปลกใจเล็กน้อย เพราะส่วนใหญ่คนที่แดนส่งมาให้มักจะเชี่ยวเรื่องอย่างว่า ไม่้ค่อยได้้เจอคนที่ดูอ่อนประสบการณ์ขนาดนี้มาก่อน แต่มันกลับทำให้ชายหนุ่มพึงพอใจในรสสัมผัสที่ได้รับอยู่ไม่น้อย
อิทธ์ในตอนนี้เปรียบเหมือนเสือที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อได้ทุกเมื่อ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ในกายที่กำลังสูบฉีด ทำให้ความอยากของเขามันระอุมากขึ้นไปเรื่อยๆ จนไม่มีเวลามาสนใจหรือใส่ใจเหยื่อมากเท่าไหร่ว่าคนตรงหน้าจะไม่ประสาหรือว่าเชี่ยวชาญอย่างไร
ใบหน้าคมซุกไซร้ลงไปที่บริเวณซอกคอขาว พร้อมกับใช้มือเค้นคลึงไปบนเนินอกอิ่ม ภายใต้ชุดนอนสีสวย
ชายหนุ่มเริ่มถอดชุดนอนของหญิงสาวออกทีละชิ้น เขาใช้เวลาเพียงเล็กน้อย เพื่อจัดการกับอุปสรรคที่ขวางกั้นอยู่ไปพร้อมๆ กับการปลุกเร้าอารมณ์ให้ทั้งเธอและเขา ก่อนร่างบางจะเหลือเพียงบราเซียและแพนตี้ตัวจิ๋วติดกาย
ฟางข้าวเริ่มกระสับกระส่ายเมื่อความฝันที่เธอเข้าใจว่าตัวเองกำลังประสบพบเจออยู่มันเหมืินจริงมากขึ้นทุกที ร่างกายเริ่มร้อนรุ่มจากการถูกสัมผัสตรงนั้นตรงนี้ซึ่งบางทีทำให้เธอเผลอเปล่งเสียงครางเครือออกมา
และเมื่อความหนักหน่วงของสัมผัสที่ได้รับมันมากขึ้นเรื่อยๆ และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงจนกระทั่งทำให้เธอสะดุ้งไหวต้องลืมตาตื่นขึ้นมา
" นี่คุณ!! จะทำอะไรฉัน " ฟางข้าวมองไปที่้อีกฝ่ายด้วยความตกใจเมื่อพบเข้ากับใครก็ไม่รู้อยู่บนเตียงเดียวกัน หญิงสาวรีบถอยหนีจากร่างสูงคิดว่าก้าวลงจากเตียง พร้อมเตรียมจะวิ่งหนีออกจากห้อง โดยไม่ทันได้สังเกตุว่าขณะนี้ตนมีเพียงบราเซียและแพนตี้ตัวจิ๋วเหลืออยู่บนร่างกาย
จนเมื่อหญิงสาวได้มองเห็นชุดนอนของตัวเองที่กองอยู่ข้างเตียงนั่นแหละ ใบหน้าหวานตื่นตระหนกขึ้นทันทีก่อนที่จะก้มสำรวจร่างกายตน ซึ่งนั่นยิ่งทำให้เธอตกใจจนต้องรีบคว้าผ้าห่มมาพันกายไว้ และพยายามหนีลงจากเตียง
หากแต่เป็นชายหนุ่มที่ไวกว่า เขาคว้าแขวนเธอเอาไว้ได้ นั่นยิ่งทำให้ฟางข้าวเกิดอาการกลัวจนตัวสั่น " ปล่อยฉันนะ "
" จะทำอะไรของเธอ " อิทธ์ถามอย่างไม่สบอารมณ์
" คุณต่างหาก จะทำอะไรของคุณ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี่ "
"หึ มานอนอ่อยฉันอยู่ตั้งนานสองนาน แล้วตอนนี้จะมาขอให้ปล่อยอย่างนั้นเหรอ " อิทธ์กล่าวพร้อมกับดึงหญิงสาวที่ยังคงมีท่าทีต่อต้านเขาเข้ามาในอ้อมกอด ซ้ำยังเริ่มซุกไซร้ใบหน้าไปตามซอกคอขาวอีดครั้ง
ในขณะที่ร่างบางก็ดิ้นรนขัดขืนไม่ยอมหยุด พร้อมร้องขอความขอช่วยเหลือจากภายนอก " ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยที หยุดนะ อ๊ะ! ฉันบอกให้คุณหยุดไง "
" นี่จะมาไม้ไหน ต่อให้เธอจะร้องให้ตายก็ไม่มีใครได้ยินหรอกนะ ห้องทุกห้องในบ้านของฉันเป็นห้องเก็บเสียง "
ฟางข้างมองคนพูดอย่างหวาดหวั่น ใบหน้าชายหนุ่มนั้นดูน่าหวาดกลัวมากสำหรับเธอ สีหน้าและแววตาเต็มไปด้วยความต้องการเรื่องอย่างว่า กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยมาประทะปลายจมูกรั้น นั่นแปลว่าอีกฝ่ายกำลังเมา ความหล่อเหลาของเขาไม่มีผลกับความรู้สึกของเธอสักนิด
" ทำแบบนี้เพื่อจะโก่งค่าตัวหรือไง หรืิอที่ฉันจ่ายไปเธอยังไม่พอใจ จะเอาเพิ่มอีกเท่าไหร่ล่ะ บอกมาสิ ฉันจ่ายได้ ที่นี้ก็เลิกเสแสร้งแกล้งเล่นละครเพื่ออัพเกรดตัวเองสักที ตอนนี้ฉันอยากจะแย่แล้ว " มือหนากระชากร่างบางลงบนเตียงตามด้วยคร่อมทับไว้ ยิ่งหญิงสาวต่อต้านความต้องการทางร่างกายก็ยิ่งเล่นงานเขา ตอนนี้ขอให้ได้ในสิ่งที่ต้องการอิทธ์พร้อมที่จะจ่ายเท่าไหร่ก็ได้
" อื้อ! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่านะ ฉันไม่ได้ต้องการเงินของคุณ ฉันขอร้อง ปล่อยฉันเถอะ " ฟางข้าววิงวอนด้วยน้ำตาที่เริ่มเอ่อคลอ ความหวังที่จะหนีรอดจากตรงนี้ของเธอริบหรี่เหลือเกิน
" ถูกฝึกมาดีนี่นา เล่นละครซะฉันเกือบเชื่อเลยนะ แต่เสียใจด้วย เธอโกหกฉันไม่สำเร็จหรอก "
- ผู้เขียน
